Hadi kapat kapıları arkasında kalsın umut
Hayatımı tapuladın hatırlama beni unut
Beni dizinde uyut korkularımı korkut
Mutluluk tebessümünden çok daha soyut
Hayat onu unutanı bugün kucağında boğdu
Sen gidince Orhan öldü ve Canfeza doğdu
Ben ömrüm boyunca ilk kez bu kadar doldum
Başka bir kadının kollarında yolumu buldum
Seni vurdum iç yerinden gözlerini devir
Bana doğru küfredipte mutlu mesut gelir
Kendi doğrularım vardı doğru sence yanlış nedir
Bence yanlış denir sana önce bana yedir
Bu yol aşık insanları uçuruma sürükledi
Sakızdan bir paraşütüm var sigarım alevi körükledi
Yer yakınken atladım
ürkütü görünmeni sağlayan şey yanlış insan olman şimdi gömün beni
3 gün önce babamdan bir yumruk yedim sorma
Herşey farklı artık kardeşlerim diyorlarki sarma
Benim zamana bıraktığım bir ölüm var yosma
Senin ölümden korktuğum kadar aşığım bu dar yola
Altımdaki karyola gıcırtılı bir melodi
Hıncın kadehinde bir damla sensizlik kadın
Kadın ya adın ondan ters yönedir adım
Vodkaya çalar tadın ağrıyor sol yanım
Bu sinekler vücudumda ellerimden farksız
Beni sorarsan mutluyum fakat kalbim bahtsız
Ehliyetimi vermiyorlar telefonum serviş dışı
Beni huzursuz etse bile sensiz beklerim kışı
Sol omuzumda pembe pembe kesikler var artık
Doğru çok aptalca ama hevesti bir anlık
Monitörümde simyah bir kolye asılı önemi varmı
Millet aşk diye ölürken biz bir kenara attık
Bir kaç tane güzel kızla tanıştım bir kaç ayda
Parçalarım varken nasıl düz giderim bu rayda
Ağzıma bir fermuar takıp sonuna kadar çekin
Küfredicem yoksa benim duygularıma yakın çekim
Kasım başlar biter ekim umutlarım yeni ekin
Rüzgarla gittim işte şimdi fişimi çekin
Canfeza