Çocukluğumun geçtiği o eski mahallede
Başı boyalı ahşap eski bir evde otururlardı
Sakız Hanımla Mahur Bey
Bembeyaz tenli bembeyaz saçlıydı Sakız Hanım
Zaten onun için sakız hanım derdik kendisine
Pamuk gibi elleriyle kemençe çalardı
Eşi mahur bey önce biraz nazlanır
Sonra o da kanunuyla eşlik ederdi Sakız Hanım`a
Beraber meşk ederlerdi
Yaz akşamlarında açılırdı perdeler
Yorgun ellerinden dökülürdü nağmeler
İki yıl kadar oluyor önce kanun sustu o eski evde
Bir kaç ay sonra da kemençe
Ve başı boyalı ahşap evin perdeleri
Bir daha açılmamak üzere kapandı
Evin satılacağı söylendi bir başka gence
Gittim içeri girdiğimde eski bir koltuğun üstünde
Boynu bükük bir kanun
Ve kanunun göğsüne yaslanmış mahsun kemençeyi gördüm
Bizi rahatsız etmeyin der gibiydiler
Kıyamadım, uzaklaştım
Mahur Bey susunca kapandı perdeler
Sakız Hanımla bitti o hüzünlü nağmeler
Söz: Barış Manço
Müzik: Bahadır Akkuzu