Büyüdüm artık.
Canımı yakan insanların peşinden koşardım,
Artık koşmuyorum.
Gitmeyi göze alabilen hiç kimse için kılımı kıpırdatmıyorum.
Filmler duygulandırmıyor.
İnsanlar üzemiyor.
Bencilleştim, duygularımı kaybettim belki, kim bilir.
Sabahları mutlu uyanıyorum.
Geceleri huzurlu uyuyorum.
Pişman olduğum şeyler yaşamıştım,
Artık pişmanlık nasıl bir şeydi hatırlamıyorum, neden mi?
Çünkü birinin ne zaman gitmemesini istesem gitti.
Çünkü benim yarım bıraktığımı, hep bi başkası tamamladı.
Çünkü birine ne kadar az değer verirsen o sana o kadar çok değer verir.
İşte bu yüzden beni değiştirdiğin ve yaşattıkların sayesinde,
”Başka biri” yaptığın için teşekkür ederim..
İyi ki yoksun...