Konu: Şok eden gelenekler

Ayrıca, Truva savaşları sırasında iphigenia ile orestes'in tanrılara kurban olarak sunulduğundan söz edilmiştir. İran’da maniciliğin evren görüşünde, ''yaşam anası'' adı verilen ilk insanın, karanlık devleri tarafından öldürülüp yenmesi için de aynı şey söylenebilir. Eski Hindu dininde pek çok çocuk doğurup, sonra onları öldürerek yiyen tanrıça kali de bu konuda başka örnek oluşturur.

Sati geleneği: Hindistan’da sati geleneği çok eski. 700 yıl önce Rajput kadınları, savaşta ölen kocalarının ardından, galip gelen ordu mensuplarının tecavüzüne uğramamak için kendilerini yakmışlar. Daha sonraları, kocaya sadakati ve ölümünden sonra yaşamın anlamsızlığını kanıtlamak için uygulanmış.

1829’da İngilizlerin yasakladığı sati, Hindistan hükümetinin çıkarttığı ağır yasalara rağmen, başta Madya Pradeş ve Racastan eyaletleri olmak üzere, ülkenin orta ve kuzeyindeki kırsal kesimlerde yaşayan Hindular arasında hala sürüyor. Ve ne yazık ki bazı psikiyatrlar tarafından ritüel intihar olarak değerlendirilerek meşrulaştırılmaya çalışılan bu insanlık dışı uygulama, oy toplama gayretiyle milletvekillerinden bile destek görüyor.

Sepekku: Seppuku ayrıca hara-kiri (karın-kesmek) olarak bilinir. Seppuku, feodal Japonya' da özellikle samuray sınıfının savaşta yenilgi sonucunda hayatta kaldıysa yapması gereken intihar olarak adlandırılmaktadır. Gerçekte ise savaşta yenilen samurayın böyle bir zorunluluğu olmadığı gibi, bu sadece samuraylara has bir davranış da değildir. Genellikle efendisine doğru hizmet edememiş samuraylara Edo hanedanı döneminde bir nevi onurlandırma amaçlı cezalandırma yöntemidir.

Seppukuda esas olan, samurayın yaşamı boyunca her an beklediği ölüme kendi eliyle fakat korkunç acılar içerisinde kavuşmasıdır. Zaman içerisinde harakiri "seppuku" yapmanın verdiği acıyı önlemek için intihar eden samurayın en yakın arkadaşına karnı kesme işlemini takiben kafasını kesme görevi verilmiştir, bu kişilere "kaishakunin" denilir ve genellikle samurayın en yakın ya da en güvendiği kişilerden seçilirdi. Şahıs, seppuku yapmadan önce banyo yapar, beyaz giyinir ve en sevdiği yemeğini yer, hazır olduğu zaman, bıçağı karnına saplar, sağ-sol hareketleri yaparak diyaframını ve midesini parçalar, sonra da kaishakunin kellesini uçurur

Gökyüzü defni: Tibet’te zaman zaman düzenlenilen bir defin biçimi. Bir kişi öldükten sonra, Budist rahipler onun cenazesinde tören düzenlerler. Cenaze için epeyce yüksek bir uçurumun kenarı seçilmiştir. Büyük çaplı bu puja töreninin ardından ölü çırılçıplak soyulur ve rahip tarafından büyük bir balta ile parçalara ayrılır. Daha sonra da parçalanan ölü, vahşi kuşların, özellikle de akbabaların yemesi için terk edilir. Bu geleneğe güney Amerika yerlilerinde de rastlanmıştır

Her ne kadar bugün Budizm ile ilişkilendirilmeye çalışılsa da, gökyüzü defninin aslen buddha dönemindeki pratiklerle benzerliği yoktur. Budizm’de ölüler yakılır. Ancak Tibet’te zaman zaman görülen bu gökyüzü defni uygulamasının, Tibet’teki coğrafi koşullarla ilişkili olduğu ya da Budizm öncesi bazı inanışlardan kaynaklandığı söylenmektedir. Tibet’te gökyüzü defni, Çin işgalinden sonra otuz yıl boyunca yasaklıydı. Ancak 1980’lerde serbestleşti. Gökyüzü defni törenlerini fotoğraflamak ya da videoya kaydetmek yasaktır.

BunLar gerçek .S