I. Meşrutiyet Dönemi Gelişmeleri (1876 - 1878)


1877'de yapılan seçimlerin ardından çalışmalarına başlayan Osmanlı Mebusan Meclisi Karadağ'ın toprak talebini reddetmiş, 1877 - 78 Osmanlı-Rus Harbi (93 Harbi)'nin savaş kararını almıştır. Ayrıca meclis savaş devam ederken ordunun almış olduğu yenilgiler üzerinde de durarak Aziziye ve Plevne Müdafaları'na merkezden yardım gönderilmemesinin ve alınan başarısızlıkların sorumluluğunu padişaha yüklemiştir.

Bunu gururuna yediremeyen II. Abdülhamit, Kanun-u Esasi'nin kendine verdiği yetkileri kullanarak 14 Şubat 1878'de meclisi kapatmış, anayasayı askıya almıştır. Böylece I. Meşrutiyet dönemi 2 yıl sürmüştür.

Padişah II. Abdülhamit, meşrutiyete son verdikten sonra istibdat yönetimini uygulamıştır. Bu dönemde ordudaki yenilikçi subaylar uzaklaştırılmış, Jurnal Teşkilatı kurularak meşruti sistemi savunanlar kovalanmış, yakalananlar sürgüne gönderilmiştir. Ayrıca padişah bu dönemde kendisine karşı bir darbe gelebileceği endişesiyle Osmanlı donanmasını Beyrut Limanı'nda çürümeye terk etmiştir.

II. Abdülhamit'in bu baskıcı rejiminden hoşnut olmayanlar, İttihat Terakki Cemiyeti'nin çatısı altında toplanmışlardır. Yeni istibdad yönetimi İttihat ve Terakki'ye olan ilgiyi arttırmıştır. Ayrıca istibdat Dönemi'nde Osmanlı ülkesinde devlet desteğiye etkili olan akım İslamcılık olmuştur. Ancak hem milliyetçi ayaklanmalar hem de II. Meşrutiyet'in ilanı bu akımın yayılmasını engellemiştir.