Kırım Harbi (1853 - 1856 )

Osmanlı Devleti'nin Rusya'ya savaş açmak zorunda kalmasında;
• 1841'deki antlaşmayla Boğazlar'daki hâkimiyeti engellenen Rusya'nın savaş için bahane araması,
• Kutsal Kudüs kiliselerinin bakım ve onarım hakkının uzun yıllardan sonra ilk kez Fransız rahiplere (Katolik) verilmesine Rusya'nın (Ortodoks) karşı çıkması,
• Osmanlının Macar mültecileri korumasına karşı Rusya'nın Balkanlar'da kışkırtıcı eylemlerde bulunması

sebepleri gösterilebilir. Savaşlar sırasında Fransa ve İngiltere, Rusya'ya diplomatik nota vermişler ancak bu nota Rusya tarafından şiddetle reddedilince bu devletler de Rusya'ya karşı Osmanlının yanında yer almışlardır. Bunda Osmanlının son zamanlarda Macar mültecileri ve Kutsal Yerler sorunlarında Batıda edindiği iyi izlenimler etkili olmuştur.
1853'de Sinop'ta Osmanlı donanması Ruslar tarafından yakılmasına rağmen savaşlarda Osmanlı ve müttefikleri (İngiltere, Fransa, Piyemonte) üstünlüğü ele geçirmişlerdir. Musa Paşa komutasındaki orduların Silistre'yi kahramanca savunmaları, Osmanlı ordusunun Bükreş'e ve Kırım'a girmesi gibi başarılar, Petersburg'daki İngiliz büyükelçisine Osmanlı için "hasta adam" yakıştırmasını yapan Rus Çarı I. Nikolay'ın hastalanarak ölmesine yol açmıştır.

1855'de savaş giderlerini karşılayamayan Osmanlı Devleti ilk kez İngiltere'den dış borç almış, karşılığında da birtakım güvenceler vermiştir. 1856'da ise Ruslar barış istemişlerdir.