Geçen gün bir işyerini aradım,

“Ahmet Bey’le görüşecem, orada mı?” diye sordum. Sekreterin cevabı: “Kim arıyordu?” En sevmediğim, en sinir olduğum sekreter lafı bu. Yani demek istiyor ki Ahmet Bey var ama herkese yok. Mecbur ismimi söyledim. Sekreter ismimi yüksek sesle tekrarlayarak muhtemelen o an içeride olan Ahmet’e mesaj göndermiş oldu. Ondan gelen yanıt herhalde olumsuzdu ki şöyle dedi sekreter: “Ahmet Bey şu an toplantıda yalnız.” İşte o an belki de son aylarda yaptığım en iyi espriyle karşılık verdim: “E Ahmet Bey toplantıda yalnızsa o toplantı bitmiştir zaten”
Telefonun öbür ucunda sessizlik oldu. Hiçbir tepki vermedi sekreter kız. Son derece iyi kurgulanmış, bu kadar kaliteli bir espriye bile insanların gülecek hali kalmadıysa modernizmin ve teknolojinin mutluluk getirip getirmediğini hep beraber tartışmalıyız. Kavga etmeden elbette. Uygar insanlar gibi.



-Beyinsiz Adam-