Konu: Alıntılar manifestosu

Eğer bir kadın,
'Zamanla susmayı öğrendim' diyor ise,
zamanla çok konuşmuştur,
zamanla çok beklemiştir,
zamanla çok özlemiştir,
hatta,zamanla oturup,çay bile içmiştir.
Bu yüzden,
zaman ve kadın kavramlarını aynı cümlede kullanmayın.
Çünkü zaman kaybedersiniz,
zamanla kaybedersiniz.
'Zaman herşeyin ilacı' mı diyorsunuz?
Eczaneye bi sorun derim..
Akrebi yelkovanı katmayin bu işe..

• Susmak; en iyi cevap falan değildir.
  
• Susmak, kabullenmektir..
  
• - Çaresizlik tesellisidir.
  
• - Hazmetmektir.
  
• - Sineye çekmektir.
  
• - Yenilmektir.
  
• - Kavgalardan ağlayarak eve dönmektir..
  
• Sustuktan sonra 'çünkü'lere bir paragraf açamazsınız.
  
• Gece 'keşke' ile uyuyup,
  
• sabah 'neyse' ile uyanırsınız..
  

Olmasan da olur dedim,
oldu..
Sabahlar oldu,
akşamlar,
yarınlar,
yazlar,
baharlar oldu.
Renkler değişti,
maviler siyah,
kırmızılar,ölüm oldu..
Sen olmadan da oldu,
mutluluklar dar,
sensizlikler boyum kadar oldu..
Yıktığın bu şehre,
yalnızlıklar hükümdar oldu..

Doğru mekan, zaman, insan üçlemesinden yola çıkıp,
aradığı kişiyi bulamadığı için ne kadar şanssız olduğu ile hayıflanan güzel insanlar;
Dünya yüzölçümünün 510 milyon kilometre kare olduğunu,
ve zaman denilen kavramın 'an' dan ibaret olduğunu hatırlayın,
ve sınırları çok fazla zorlamayın derim..
Bilim, o kişiyi bulma ihtimalinizin 23 trilyonda 1 ihtimal olduğunu söylüyor..
Zira nüfusu 7 milyar olan dünyada, 1 kişi ile anlasabilmeyi tam başaramıyorken...

Bir gün insan virgülü kaybetti, o zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya basladi, cümleler basitlesince düsünceleri de basitlesti.


Sonra nida isaretini kaybetti; alçak bir sesle ve ses tonunu degistirmeden konusmaya basladi.


Artik ne bir seye kiziyor, ne bir seye seviniyordu. Hiçbir sey onda en ufak bir heyecan uyandirmiyordu.


Bir süre sonra soru isaretini kaybetti ve soru sormaz oldu, hiçbir sey onu ilgilendirmiyordu:

Ne evren, ne dünya, ne de kendi apartmani umurundaydi. Birkaç sene sonra iki nokta üstüste isaretini kaybetti ve davranis nedenlerini baskalarina açiklamaktan vazgeçti.


Ömrünün sonuna dogru elinde yalniz tirnak isaretleri kalmisti. Kendine özgü tek düsüncesi yoktu,yalniz baskalarinin düsüncelerini tekrarliyordu.


Düsünmeyi unuttu ve böylece son noktaya eristi.

Merhaba, devam edelim mi?.
- hı hımm edelim..

..öyle ki,
iyileşiyorsun..
Kapanmaz dediğin her yaranın kapandığını görüyorsun,
ama şaşırmıyorsun..
Seni güçsüz görmek isteyenleri sevindirmediğine sevinirken,
esas konuyu atlıyorsun,
bunların hepsini tek başına yapıyorsun..

..ki sen uyandın diye,
çocuk gülüşü kokar toprak,
gökyüzü incinir bir damla yağmurdan.
Kaldırım taşları utanır,
denizin tuzu öptü diye topuğundan..

..hani çalan şarkıyı tam bilmiyorsundur da,ağzını ona uydururken bi gülümseme alır ya..
Hah!
işte sen tam da,
gülümseme ile bilememe arasında kalan o tadsın...

.. öyle zor,
- öyle acı,
..ve öyle acımasızdır ki azizim,
- anlatmaya sustuklarından başlamak..

..korkuyorum!
Bir şehrin sokaklarına ya verilirse diye adın.
Ya da bir şiirin içinde geçerse diye.
Sen gel,
sıradan bir özne ol,
sıradan bir cümle içinde alalade geçsin adın.
Veya sıradan özlem ol,
yalnızlığı düstur edinmiş şehirlerde,
ikimize yürüsün adım adım..