Konu: Arif Nihat Asya - Antoloji

Seni Sana vermiş veren sulardan ses Sana vermiş veren şiirden dil... Yaratılmışsın ayrı topraktan... Hamurun,toprağın bizimki değil! Saçların var,ki başka türlü sarı Gözlerin var,ki başka türlü yeşil Yarı olmuş vücudun üstünde Ne güzel şey çocuk yüzün ,çil çil! Bu köpükler,bu dalgalar,bu güneş... Hepsi birden diyor:'Geliş,serpil!' Nefesin var,ki başka türlü sıcak Gözlerin var,ki başka türlü yeşil

Arif Nihat Asya

Yollar Varsın biraz da yollar çeksin benim cefamı Artık verin çocuklar, artık verin asamı!. Bir başka kâinata, bir başka yurda yol var; Siz örtünün garipler siz örtünün abamı! Yorgun düşüp uzandım altında asumanın; Gölgende buldum ey dal bir anne ihtimamı. Şahane manzaraydı dünya sınırlarında Bir kubbenin rüku’u, bir zirvenin kıyamı. Yükseklerinde ömrün dağlar, sular kovuklar: Yükseklerin diliyle tekrar edin nidamı! Dağlar lisana geldi, gökler lisana geldi; Şerh oldu Mesnevi’den yıldız Şerh oldu Mesnevi’den yıldızların kelamı. Şeffaf mavinizden abdest alıp el açtım Artık yakındayım, ey gökler, duyun duamı!

Arif Nihat Asya

Türküm müjdeydi ülkeye Gezdim söyleye söyleye Bir gün söylemedim diye Türküm beni tanımadı Onlar bacım,onlar ağam Onlardır sevincim tasam Ahmet’im, Mehmet'im, Suna’m Güllü’m beni tanımadı Elimde doğmuş kuzular Bir gün benden soğudular Sordum ne oldunuz ne var Sürüm beni tanımadı Daha dün sözleştik şurda Düğün hazırladım Yurda Eller beni tanıdı da Sözlüm beni tanımadı Yine sizinleyim dedim Nasılsam öyleyim dedim Çıkıp ta söyleyim dedim Kürsüm beni tanımadı Hırpalanmak ne kelime Didik didik lime lime Götürülürken ölüme Ölüm beni tanımadı

Arif Nihat Asya

Tepeler Çadırtepe, Dumlupınar, Türbetepe, Adatepe... Ki üstlerinden bir bulut Geçti güller serpe serpe. Türbe, otağ. kubbe, eyvan... Adları Dicle'de Seyran, Fırat yollarında Aslan, Çukurova'da Kurttepe. Kültür, Tınaz, Dua, Fikir... Say sayabilirsen bir bir Kemerlerdir, kubbelerdir Bir yeni imana gebe. Uzar sınırlar aşırı Tepelerin kervanları; Biri mordur akşamları, Biri şafaklarla pembe. Süslemişler yurdu yer yer... Ki çocuğun geçer gider Rüzgârlar alnını, seller Eteğini öpe öpe. Lâle, Menekşe tepesi... Fakat hepsinin kubbesi Allahüekber dağında Allahüekber tepesi.

Arif Nihat Asya

Vatan Ezanımdan alışıp tekbîre, Buldunuz mutluluk, imanımla... Vatan ettim sizi ey topraklar Beş vakit damgalayıp alnımla.

Arif Nihat Asya

Yoksa şu yaprakta Yavuz Yoksa şu sayfada Oğuz Bizde yoğuz bizde yoğuz Elimizden siz tutunuz İmdadımıza koşunuz Daha çoğuz daha çoğuz Kervanımız dizi dizi Bırakma Yarabbim bizi Bizler yalnız sana kuluz....

Arif Nihat Asya

Siz büyük Türkiye'yi gerçekleştirecek olan Ülkücüler! ! ! Siz Oğuzların, Kür Şadların, Alparslanların, Fatihlerin, Yavuzların, Abdülhamidlerin, Yunus Emrelerin, Mevlanaların, Hacı Bektaşların, Sütçü İmamların, Dilşad Sultanların, Nene Hatunların, Gevher Nesibelerin, Malhun Hatunların torunları olan Ülkücüler; 'Gafillerin ardında Allah'ı anan; kaçanların ardında vuruşan, ölüler arasında diri olan gibidir.' Kutlu Peygamber sözünün muhatabı olmak için çalışın. Yolunuz açık olsun. Cenab-ı Allah, taşıyamayacağımız yükü omuzlarımıza yüklemesin. Yüce Yaradan kendi dini için gayret eden herkese yardım etsin. 'Gençliğin acı haline' 'Öldün mü ey gençlik? Eğer öldünse haber ver: ''Onlara hicviye yazan kalemim sana da mersiye yazsın. Yahut ölmediğini ispat et ki, sana olan büyük imanım sarsılmasın ve sana olan destanım boşa gitmesin.''

Arif Nihat Asya

Anne İlk kundağın Ben oldum, yavrum; İlk oyuncağın Ben oldum. Acı nedir Tatlı nedir... bilmezdin Dilin damağın Ben oldum. Elinin ermediği Dilinin dönmediği Çağlarda, yavrum Kolun kanadın Ben oldum Dilin dudağın Ben oldum. Belki kıskanırlar diye Gördüklerini Sakladım gözlerden Gülücüklerini... Tülün duvağın Ben oldum! Artık isterlerse adımı Söylemesinler bana 'Onun Annesi' diyorlar... Bu yeter sevgilim bu yeter bana! Bir dediğini İki etmiyeyim diye Öyle çırpındım ki Ve seni öyle sevdim sana O kadar ısındım ki Usanmadım, yorulmadım, çekinmedim Gün oldu kırdın... İncinmedim; İlk oyuncağın Ben oldum.. Yavrum Son oyuncağın Ben oldum... Layık değildim Layık gördüler Annen oldum yavrum Annen oldum!

Arif Nihat Asya