Konu: FiLiZcEe'nin KöSeSi :)

Yalnızlık insanın çevresinde insan olmaması demek değildir. İnsan kendisinin önemsediği şeyleri başkalarına ulaştıramadığı ya da başkalarının olanaksız bulduğu bazı görüşlere sahip olduğu zaman kendisini yalnız hisseder...
Yalnız olduğunu en çok, ‘Yalnız değilsin’ dediklerinde hissedersin...

Bazen Sevilirsin,
Bazen Dışlanır,
Kimi Dostun Olur,
Kimi Düşmanın,
Birisi Samimiyetle Gelir,
Diğeri Kıskançlıklarla.
Varsın Olsun,
Herkes İstediği Gibi
Yorumlasın Seni..Eğer ki
Kalabiliyorsan Sen
“SEN GİBİ”
Ve Daima İyiye Güzele
Talip Olarak.
Yüzünde Sessiz Bir Tebessümle
Yoluna Devam Et..
—

Evine gelirsin bomboş.
Odana girersin yarım kalmış romanlar, unutulmuş anılar.
Bir sigara yakarsın, üç olur beş olur.
Konuşamazsın, sağa sola bakar susarsın...

Adı yalnızlık.
Tek kişiye yapılmış özel bir mezarlık.
Biraz soğuk, biraz karanlık...

Öyle çok gezmiş gün görmüş bir insan değilim ben fakat;
Sensizlik görmüş bir insanım bende.
Hüznü ve sabretmeyi karış karış bilirim bu yüzden...
Şimdi sorsa biri bana, beklemenin acısı ne tarafa düşer diye; işte, tam şuraya derim..

Bana bir papatya tarlası verin ben onlar solmasın diye çalışırım o toprakta beklentim olmaz çıkarım yada hesabım huzur verir bana papatyalar masum tertemiz dir... Hassas sade ve yok olucak kadar asil...

Uzak durmak zorundaysan sevdiğinden , cehennem düşer yüreğine.
Ne zordur ayrılık..
Ölmek için dua edersin seni yaradana ama ölmek bile yazılmamıştır alnına tıpkı sevdiğinin yazılmadığı gibi...
İnadına yaşayacak inadına sevecek inadına acı çekeceksin ki ; ayakta durmayı , güçlü olmayı , ve olgunlaşmayı öğreneceksin... Geçer mi diyorsun ?
GEÇMEZ..
Zamanla ALIŞMAYI öğrenirsin sadece

İçim düğüm düğümken başka düğümleri çözmekten...

Herkese yetişmekten ama hep kendime geç kalmaktan...

Eskiden olsa bir şekilde yakasından tutardım hayatın,

Ama şimdi tutunduğum her hayat elimde kalıyor...

Ya benim gücüm tükenmiş, ya da hayatın karşıma çıkardığı yürek çok acımasız...

Haketmeyenler en konforlu kalplerde sefalarını sürerken, Nedense ben hep iyi halden tahliye ediliyorum yüreklerden...


Nazım Hikmet Ran

Bir şeyler yapmalıyım.
Kararlar almak istiyorum. Yaşamak için bir şeyler yapmak, zamanın ve elimdekilerin değerini bilerek her anı dolu dolu geçirmek istiyorum. Saçma sapan ama bir 10 yıl sonra “iyi ki yapmışım!” diyeceğim şeylerle dolu bir liste hazırlayıp tüm maddelere bir tik atmak istiyorum.
Erken kalkmak istiyorum. Her gün en az on dakika yürümeli ya da koşmalıyım mesela. Daha çok fotoğraf çekip daha çok hatıra biriktirmeliyim. Her gece yatmadan önce gökyzünü izleyip en parlak yıldızı seçmeliyim. Kitaplar okumalı, onlar hakkında yazmalıyım da. Yatağa yattığımdaysa günün koşuşturmacasının verdiği huzur dolu yorgunlukla tatlı bir uyku çalmalıyım geceden. Rengarenk rüyalarda buluşmalıyım sevdiklerimle.
Gerçek anlamda yaşamak ve aldığım her nefesle mutlu olmak istiyorum.
Şükretmeliyim ve düşündüklerimi uygulamayı öğrenmeliyim.
Gerçekten, bir şeyler yapmalıyım.

özene bezene yazılmış bir yazıdan çok
rastgele kağıdın suretine dağılan bir mürekkep anlatıyor beni
nasıl desem
sanki harfler içimi söktü.

kalbim göğüs kafesime her seferinde öncekinden daha sert inen bir balyoz oldu
böyle
içimi içime döktü....

Belki son bekleyişimdi bu umutsuzca, belkide imkansızı beklemekti benimkisi, yada hiç olmadı böyle aşk, sadece kafamdan kurdugum bir hayaldi. Sadece oyundu bu aşk, hayaller üstüne kurulu bi aşktı, kırıldı kalbim, parçalandı, hatta kalmadı kalp namına birsey, ama vardı büyük bi aşk büyük bi sevgi lakin ben o hikayade hiç olmadım, çünkü hiç sevilmedim, ama hep çok sevdim, şimdilerde ben mutsuz, umutsuz, o mutlu ve umutlu, aşk aslında bana hiç uğramadı, sadece hayallerimdeydi aşk, artık hayallerimde yıkıldı, kuramıyorum yeni saglam hayaller. Simdi o sevdiğime son sözüm;

' Mutluluklar '