Kimileri koşa koşa gider yüreğinizden,arkasına hiç bakmadan gider,bir an duraksamaz bile...
Sonra siz olduğunuz yere yığılır kalırsınız.
Sizi teselli edecek biri yoksa teselli görevi de mecburen size düşer.
''Gittiği yola bakayım,belki gözyaşları düşmüştür'' gibi garip bir fikir düşer aklınıza.
Sonra bakarsınız,bir damla bile yok topraklarda.
Onun yerine toprağı ıslamak görevi de size düşer.
İşte o zaman fark edersiniz ki onun yerine sevme görevi de hep sırtınızdaymış.
Ve aynı anda anlarsınız ki gözyaşı sadece sevilenler için dökülürmüş...
