Zaman
İkiye Bölündü
Senden Öncesi ` M u t l u l u k
Senden Sonrası ` U y k u s u z l u k .
“İyi insanlar boş sözler ve çirkin davranışlarla karşılaştıkları zaman izzet ve şereflerini muhafaza ederek oradan geçip giderler.” (Furkan, 25/72)
Dikkatli OLmak lazım !
Bela-Beddua gibi OLumsuz isteklerimizi Allah' a havale ediyoruz !
Yani Allah'tan bizlerin olumsuz isteğini yerine getirmesini istiyoruz !
Şems
Bıraktığın hüzünler var şimdi, İçimde günden güne büyüyen, boy veren.. Özlemler var yarası kanayan, Ümitler var gerçekleşmeyen, Giden sevgililer var dönmeyen.. Hüzünden yana her şey var, ne istersen.. Dudak değmedik bardaklar gibi, Çözülmedik iliklerde esir kaldık.. Hayallerimiz var taptaze, gerçek olmadık, Yaşanmadık baharlarımız var, Ellerimiz var okşanmadık.. Bedenlerimiz birbirinden uzak..., S...arılmamış bir başka bedene.. Duymamış bir yabancının sıcaklığını, Birlikte uykuya gözlerini kapamamış.. İhanetle tanışmamış.. Çilekeş, sevdiğine cömert, Ama başkasına cimri.. Kapıları kapalı senden başkasına, Sadık bir yürek var.. Özlem var, vuslat yok.. Hasrete yenik düşmüş, çaresiz, ayrı yerlerde, ayrı mevsimler yaşayan, Sevgililer var ama sen yoksun... Demek ki, Zaman değil geçen, Aslında biziz, yokluğa giden..
....Ve umutlarımızla birlikte ömrümüzdür Zaman denilen değirmende öğütülen
Konu aSk tarafından (17.Temmuz.2014 Saat 09:08 ) değiştirilmiştir.
Zaman ayrılığı vurur…
Dipsiz bir sevda yokuşunda…
Yanımda kal..bırakma yaban sevdalara…
Düşü olmayan acı sonsuzluğa….....
Tamda İyileşip
Taburcu Olmak Üzereyken Yokluğundan
Unutmuşluğumu Tazelemek Üzere Geliyorsun
....Ve Bir 'Nasılsın?' Sorusuyla
Bütün 'İyi'liklerimi Öldürüyorsun ...
Yüreğimde kapılar var! Belki gelirsin diye odalar açıyorum her birine... Yüreğimde çaresizlik var! Sensizliğe attığım her adım Biraz daha gem vurur ömrüme... Yüreğimde bir sen var! Olmadığın kalabalıklar beyhude... Yüreğinde aşkına sefil bir ben! Yoksan mutluluk ne çare...
Gün gelir.
Sevdiğin adamı özlersin.
Eski arkadaşlarını özlersin.
Eskiden oturduğun o mahalle var ya orayı özlersin.
Çocukluğunu özlersin.
Senden gidenleri özlersin.
Ölen yakınlarını özlersin. ‘Artık işime yaramaz’ deyip de çöpe attığın ya da birisine verdiğin oyuncaklarını özlersin.
Geride bıraktığın insanları özlersin.
En kötüsü ne biliyor musun? ...
Özlediklerinin hiçbirisi geri gelmez.
Sadece “özlersin”.
Silinmiş bir hayattan başka hiçbişey kalmadı elimde...
Neden mecburum bu kadar bir kuluna?
Yazmışsan eğer neden bu kadar uzağımda?
Yazmadıysan neden meşgul ediyor bu kadar şah damarım yakınlarını?
Şu anda 29 kullanıcı bu konuyu görüntülüyor. (0 kayıtlı ve 29 misafir)