Ölüm oku değince sineye ruh hazır ola durur. Ölüm öpücüğü tene değince ondan öncesi sevdalar yola çıkar bekler son istasyonun garında gelecek olan sevgiliyi.

Sanmayın ölüm gelince her şey biter sevgiler bitmez ölümden önce gider. Giden sevgili arkasında ağlayan sevgilinin gözyaşları beklenen garda damla damla yere düşer.


Gözlerin ağlayan mevsiminde ruhunda hissettikleri yolcu olur gider son garda bekleyen sevgiliye leylak kokuları gibi gelir o gözyaşlarının kokusu bekleyen sevgiliye.

Gözyaşı döken sevgili aşkın hasretin narından yanarken sanmasın ki bekleyen sevgili son istasyonun garında yanmaz mezarında sevda rüzgârı eser kokusunu da ekler mezarı başında bekleyen sevgiliye yağmur damlaları ile gönderir.

Düşünceler hisler bir an aksak olsa da sanma ki giden can bekleyen canandan habersiz özlem ile gelmesini bekler son garda.

Ölüm biter aşk sevda bitmez. Dünya yıkılsa da aşk sevda bitmez solmayan bir ağaçtır o. Gönül sazın teline az hüzünlü dokunalım bakalım ne söyleyecek.


Bekle beni aşkım son garda
Geleceğim yakında koşa koşa
Nasip neyse elden bir şey gelmez
Bir gün geleceğim aşkım beklediğin o son gara

Yanına varınca eylemem daha tasa
Şimdi var önümde engel gelemem az bekle
Yolum çevrilse de gelinmeyen yola
Bir gün geleceğim aşkım beklediğin o son gara