❝ Yarayla alay eder yaralanmamış olan.
Bak nasıl da sararıp soluvermiş tanrıça kederlerden.
Sen çok daha parlaksın çünkü...
Sen tüm göklerdeki yıldızların ilki,
Sen aydınlatırsın geceyi. ❞
Hepimizin süper güçleri olsa ama gene insan kalsak ve hayat devam etse, bu süper güçler hiçbir işimize yaramasa ne olurdu. Onur Ünlü bu fikirle yola çıktığını söylüyor. Duvarların ardını görebilen bir yan hakem, ölümsüz bir tüccar, dev bir esnaf, görünmez bir öğretmen, zamanı durdurabilen bir kitapçı ve zihniyle nesneleri hareket ettirebilen bir işçi. Tüm bu insanlar göğünde üç dolunay ve iki güneş bulunan ufak bir kasabada sıkışıp kalmıştır. Tüm olağanüstülüğe rağmen hayat tüm olağanlığıyla geçip gitmektedir. Hayatlarında acı, aşk, aldatma, kıskançlık ve ölüm; her şey vardır. Siyah beyaz olan filmde ışık seçimleri ve dijital unsurlar oldukça iyi kullanılmış. Filmin geneline hakim olan doğallık ve durgunluk sıkıcı değil. Müzikler -aslında farklı durumlarda çalan iki parça var- oldukça güzel.
Buradan sonrası filmi izlemeyenler için zararlı olabilir.
Film zamansız ölümün insan hayatı üzerine etkileriyle açılır adeta. Hiçbir şeye anlam verememek ve zamanın yavaşlaması hakimdir hayatımıza. Diğer yandan hayat devam eder. Sabah kalkıp işe gitmek ve yaşamaya çalışmak gereklidir. Anlık bir kararla bu işkenceye son vermek isteyebilirsiniz ama bunun geride kalanlara bir faydası olmaz. Hikayeler Cemal'in etrafında dönmektedir. Arada "acaba bu çocuk şizofren mi?" diye kendi kendinize sorsanız da, bir türlü emin olamazsınız. Cemal karakteri bakışlarıyla durgunluğuyla sizi ara ara alıp götürür, doğa üstü olaylarla kendinizi rüyada sanabilirsiniz ama bir gerçek sizi tekrar Manisa Akhisar'a götürür. Evet, bu arada hikayemiz gök yüzündeki garip gök cisimleri dışında Akhisar'da geçmektedir. Bir yangında ölen anne ve kardeşlerinden sonra babasıyla bir başına kalmıştır Cemal. Bu ölüm Cemal için oldukça sıradan ve anlamsızken, babası bunu hala kabullenememiştir. Aralarında geçen ve Cemal'in babasına neden mezarları ziyarete gitmediğini sorduğu diyalog bunu açıkça ortaya koymaktadır. Diğer yandan Cemal'in yanan bağ evine ziyareti her ne kadar umursamaz görünse de hala acı çektiğinin belirtisidir. Arkadaşlarıyla kahvede otururken anne ve kardeşlerinin hiç var olmamış gibi olmasını kendilerinin de hiç var olmama olasılığıyla kıyaslaması inkar durumudur. Her insan gibi bu anlamsız mücadeleden kurtulmak için aşkın peşinden gidecektir. Ancak Cemal'in aşkı ve bunu ifade edişi biraz farklıdır. Nede olsa aşık olduğu kızda kendi gibi doğaüstü bir güce sahiptir ve nesneleri zihin gücüyle hareket ettirebilmektedir ama genede yatalak amcasının altını eliyle temizler. Vildan halasının kocası ve halasının oğluyla yaşamaktadır. Vildan'ın halasının oğlu ise gizemli şekilde başka bir sahnede karşımıza çıkmaktadır. Cemal'in doktorla tarlada konuşması sırasında elinde su bardağıyla karşımıza çıkmaktadır. Cemal'in doktora rüyasını anlatırken "sonra uyanıverdim" demesiyle Vildan'ın halasının oğlu anlamsız bir şekilde karşımıza çıkar.
Zaten Vildan'ın traktörün arkasından motosikletiyle gelen Cemal'i zihin gücüyle yoldan çıkarmasından "bana yaklaşma canını yakarım" mesajını almıştık. O sahnede yüzündeki gülümseme ile bir umudu olduğunu ve Cemal'den gerçekten hoşlandığını anlıyoruz ama işin içinde acı çekmekte var. Zaten çay bahçesinde gazoz eşliğinde içilen anti depresyon ilaçlardan sonra kusarken yapılan evlenme teklifi bundan daha rezil durumda olamayız mesajı içeriyor. Ancak ufacık bir kolye bile insanın içine şüphe salabiliyor. Bundan daha kötü olamaz derken ufacık bir şüphe yüzünden kendinizi içinden çıkılmaz bir durumda bulabiliyorsunuz. Hele ki karşınızdaki suçsuzsa geriye yapacak pek bir şey kalmıyor. Filmin girişindeki Euripides'un "insan 'endişe'den yaratılmıştır" lafı daha da bir anlam kazanıyor. Motosiklet yoldan çıktıktan sonra dönen ön tekerde Cemal'in "kafamda bir teker dönüyo ama ben döndürüyom o tekeri" lafına referans niteliğinde. İnsan ne yaparsa kendine yapıyor.
Cemal'de bir kurtuluş arayan Vildan, Cemal'in içindeki şüpheye yenik düşünce daha önce neden gittiğini bilmediğimiz ve orada ne yaptığını bilmediğimiz İstanbul'a dönmeye karar verir. Cemal'in gözü ise intikamdan başka bir şey görmemektedir. Kafasındaki soru işaretiyle Vildan'ın patronu Dündar'ı öldürmeye karar verir ama Dündar'ın ölümsüz oluşu Cemal'in yaptığı hatayı yüzüne vurur. Doktordan da şüphelenir ama nafile. Bu arada eşinden özür dilemek için hediye ararken tanıştığı kitapçı kızın zamanı durdurabildiğini fark eder. Kurtuluşu bir süre ondan arayacaktır ama zamanı durdurabilmenin de bir kurtuluş olmadığını anlaması uzun sürmeyecektir. Öpüştüklerinde başlarına taş yağmasına sesli güldüm bu arada. Tüm bu karmaşanın içinde yan hakem olan Cemal'in şike macerası biraz eğrelti dursa da, hayat mücadelesinin devam ettiğini ve pekte adil bir şekilde sürmediğini hatırlatıyor. En yakınların karşında yer alırken, değer verdiğin suçsuz insanlar senin yüzünden zarar görebiliyor. Bir kitap insanın hayatını kurtarabilir mi onu da görüyoruz.
Filmin sonunda yaptığı hatayı telefi edebilmek için her yolu deniyor Cemal. Hatta kendi mutluluğu için başkalarını bile feda ediyor ama nafile. Vildan'ı durdurmak için zamanı durdursa bile zamanı geriye alamıyor. Ölenler geri gelmiyor, ağızdan çıkan sözler hiç söylenmemiş olmuyor. Hatta durduğun zamanı eski haline alabileceğin bile garanti değil. Öyle donmuş bir resimde tüm acılarla beraber kalmak içten bile değil.
Çok karamsar bir film değil ama aydınlık pek bir şey yok. Olağan üstülüğü çok güzel sıradan hayatın içine saklayabilmiş. Sıradan olmanın kötü olmadığını söyleyen bir film. Kadro zaten çok sağlam. Oyuncularla insanı şaşırtacak derecede iyi. Müzik tekrarı biraz sıkıyor ama meşhur kore filmi "in the mood for love" filmindeki gibi aynı duyguyu tekrar yaşamanıza yardımcı oluyor. Son olarak filmin adını Shakespeare'in sonelerinin toplandığı aynı adlı kitaptan aldığını söyleyelim. Son olarak filmde tekrar eden iki parça ikisi de çok güzel.
Alıntı ile Cevapla
