Aslında kimseye anlatmak zorunda kalmadım kendimi..
Kimsenin de anlamasını beklemedim beni..
Parmaklarım hükmederken tuşlara,yazmam beklenildi hep beni..
Oysa;kanadı kırık kuş gibi,çırpındıkça acıya boğulan duygularımın en dibinde kendimle savaşırken, kimseler anlayamadı şimdiye dek yazdıklarımdan beni..
Kimbilir belki de anlamak istedikleri kadarını anladılar.
Aslında bu anladıkları bile hiçbir zaman yansıtamadı beni..
Ben de bu sebeptendir ki,hep çok Şey yazar gibi görünüp,
Aslında hiçbir Şey yazmıyorum!
Şu yukarıda okuduklarınız gibi..