Konu: Hep Sonradan...

Hayatın anlamını ararsın, yaşadıklarını sorgularsın, bazen işler yolunda gitmez, tam umudunu yitirip, tamam benden bu kadar pes ediyorum derken biri çıkar karşına ve sen en dibinden başlarsın hayatı yaşamaya, yeniden doğmuş gibi, hedeflerin değişir, düşüncelerin değişir, amaçların tamamen farklılaşır, hiç bir şeyin yokken bile her şeye sahipmişsin gibi olursun, uğruna savaşabileceğin bir mutluluğa sahip olursun, bütün gücünü onun mutlulu için harcarsın, kendin için bile yapmadıklarını onun için yapmaya başlarsın...

adına aSk derler..

Düşelim mi bu gece aynı rüyaya?
İster misin kokuna sarılayım biraz.. Uzaktan...

Elele dolaşmak isterdim seninle bütün kalabalıklar içinde. ...Kimseden korkmadan çekinmeden varlığınla meydan okumak isterdim hayata... Yanında korkmazdım hiçbir şeyden...Çünkü bilirdim benimle herşeye meydan okuyacağını...ve bir şarkı söylemek isterdim sana gözlerine baka baka sanki bir ömür yanında kalacakmışcasına sarılmak isterdim sana doya doya...

Ben hep seni nefesleniyorum.
basit şeyler gibisin,
sıradan, gündelik yaşanan şeyler gibi,
sabah fırından alınan ekmeğin, günlük gazetenin arasına sarılmadan önce ucunun koparılması, kehribar bir tesbihin parmakların arasından kayışı gibi,

Olmazsan, olmazımsın.
Ben hep seni nefesleniyorum.

durağan, olağan mevzular gibisin,
sonbaharda kızkulesini seyretmek, temmuzda ıhlamur kokulu sokaklarda tüm gece boyu yalnız dolaşmak gibi, kapımı hep anahtarla açışım gibi.

Sebeb-i hikmetimsin.
Ben hep seni yaşıyorum

alışkanlıklarım, alışamadıklarım gibisin,
yağmurda ıslanmak gibi, karda üşümek,çayı hep tek kişilik demlemek, ağlamak gibi.

Gelişi sürpriz olmayanımsın.
Ben hep seni bekliyorum.

söyleyemediklerim, sırlarım gibisin
ben hep seni sakladım yüreğimde
biliyormusun..
hâlâ adını kimseye demedim.
şimdi vakitlerden zemheri.
adını verseydim neyle ısınırdım
şimdi ayaz yüklü akşamlara sığınma vaktinde
gözlerini anlatsaydım
eğer ellerini
eğer yüzünü söyleseydim
gülüm;
de bana
hangi yaban anlar
hangi nâdan dinler bizi.
sürmem dedim ya gözlerimi
başka göze
kavlimdeyim.
En büyük yeminimsin,

Ben hep seni sakladım yüreğimde

Ahmet Kırmızı

Öyle Bir Düş Olsun Ki
Yemyeşil bir bahçe düşle hayatında ey sevdiceğim
Rengarenk çiçekler olsun yanında kıyısında köşesinde
Bir de Kevser misali akan derecik olsun olmuşken
Düşle ki gerçek olsun seninle birlikte gezeceğim
Kuşlar en güzel şarkılarını okurken bu bahçede cananlarına
Düşle ki ben can oldum geldim yanına
Ve gökyüzü en güzel parıltısını sunarken ikimize

Lezzetini tadalım kokladığımız havanın
Sen bana ben sana yaslanıp
Düşlere dalalım
Öyle bir düş olsun ki bu sevdiceğim
Seni sevdiğimi söyleyebileyim

İlk gördüğüm an hissetmiştim içindeki derinliği,
Sert bakışlarının altındaki o masum yatan yüreği,
Kim bilirdi ki seni benden başka
Kim böyle tanırdı?
Dört mevsimi senden başka ne iyi ifade edebilirdi ki
Kelimeleri tüketen değildin sen
Aksine çoğaltıp büyüten..
Susturan değildin sen saatlerce konuşturan..
Ağlatan değildin sen
Güldürünce gözden yaş akıtan..
El değdirince yaraya
Anka kuşunun gözyaşı misali
Yarayı dağlayan,
Sendin koca adam..
Bil ki bundan sonra bende varım!..
Küçük yüreğimle yüreğinde..
Sen bilirmisin;
Sevdiğim İnsanın yerleşirim içine
Ve rahatsızlık vermem yüreğine
Yağmur olurum baharına
Kış'ına kar
Sonbaharına hüzün
Yaz'ına sıcak olurum..
İzin verirmisin bu küçük yüreğe?
Kabul edermisin beni dört mevsimine ?

Bunca cümle sadece ön söz sayılabillir aşkıma dair yazmakla anlatılmayacak kadar özelimsin sensizlik mi ? Senle başlayan ve Sen den gelen herşeye Amin Sevgili..

Boğazımın ardında biriktirdiğim derdi yazsam
Yanağımda süzülen derdi salsam İstanbul’a
kimin derdi boğulmaz ki…

Ve sevdiğini öyle özlersin
Ölüm sana gözü yaşlı ihtiyar gibi…

Ben bir çay demleyeyim sıcacık ... Sen tüm soğuk yanlarını .... elini, yüzünü, gönlünü alıp gel...

Çay hem ümittir,
Hem hüzün,
Hem gurbettir,
Hem sıla...
Ressam için adı konulmamış bir renktir çay,
Şair için sessiz bir mısra...