Ne yazilmali ki silinip gitmesin, ne söylenmeli ki unutulup bitmesin..
Onun eksik yanlarini bile sevebildin mi ?
Terkedilise ilk defa görüyormus gibi baktin mi?
Elvedasiz ayriliklar acitti mi içini?
Göz kapaklarina inat, uyumadigin oldu mu gecelerce?
"İçinde fırtınalar kopsa da, karşısındaki insana her şey yolundaymış gibi davrananlar, kavgasını kafasının içinde yaşayanlar, yarasına devayı etrafta değil kimseye sezdirmeden kendinde arayanlar… İşte onlar ender insanlardır; kıymeti bilinesi, her fırsatta yüzü görülesi, ölesiye sevilesi…"
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bir iş var bu işin içinde.
Karanlıklardayım, kayboldum…
Biraz gözlerinden versen diyorum,
Çünkü biliyorum;
Göğe açılan bir pencere gözlerin…"
"Şaşkın bir ömür yaşadım,
Çok zaman yalnız başıma
Ya vapuru ya treni kaçırdım
Akşamları eve dönüşümde"
İnsanın okuduğu şiirler ruhunu yansıtır. Şiir aslında hüznün bir eseridir. Ben çok mutlu olup şiirleri seven, onlar için vakit ayıran birisini görmedim. Aslında şiir yalnızlıktır.
Şu anda 1 kullanıcı bu konuyu görüntülüyor. (0 kayıtlı ve 1 misafir)