Konu: Hep Sonradan...

"Dışarıya yağmur, yüreğime hasret,
fikrime sen.
Nasıl yağıyorsunuz üçünüz birden
bir bilsen."

Karmakarışıksın,
bir rakı sofrasında…
Güzelsin,
alabildiğine…
Sigara dumanı gibisin
karanlıkta.
Karanlıkta var;
aydınlıkta yoksun…
Biraz biraz masal gibisin,
karmakarışıksın alabildiğine…

Şiir Değildi Yazdıkları...
Bir Sevda Masalıydı...
Kayıp Bir Varoluş Hikayesinden Arta Kalanlardı...
Bu Aşk Hep Canını Yaktı...
O Yüzdendi Bütün Sancıları...
O Yüzdendi Sessiz Çığlıkları...
Zaten Ödünç Yaşıyordu Hayatı...!

Sevmek ... Ruhunla Hissetmektir Aslında...
Ümitlenmektir...
Hüzünlenmektir...
Bedenim Yalnızlığın Çukurlarında Esarete Düşmüş Olsa Bile Sevmek Hissedebilmektir ...
Kolay Değildir Bir İnsanı Yüreğinin Vazgeçilmez Yapmak...
Yüreğinde Yer Verip Büyütmek Dağlar Kadar...
Bir Lokma Ekmeğine, Bir Yudum Suyuna Karıştırmak...
Kolay Değil Benliğine Sızdırmak Onu Dalga, Dalga...
Beraber Gülüp Beraber Ağlarken "Varsın Olsun " Deyip Kaderde Yazana Katlanmak...
Bir İnsanı Yüreğinin Vazgeçilmez Yapmak Damarlarında Dolaşmasıdır Kan Misali...
Fırtınalara Karşı Durup, Azgın Dalgalarla Boğuşmaktır Yeri Geldiğinde...
Sevdasını Nimet Bilip, El Üstünde Tutmaktır...

İnsan yazacaklarını da bilemez. Yaşayacaklarını da… Yaşama deli gibi aşık olduğunuz bir günün sabahında düşüp ölebilirsiniz de. Öykümüz böyle bir sabahta başlamıştı. İlkyazın taze, serin ve henüz aydınlanmamış bir sabahında karşılaşmıştık "seninle".

Öğle sonrası, kahve altı yaşamak biriktiriyorum avuçlarımda. Acının tarifi değişirken insandan insana en ağırı benimki sananların saf'ındayım. Oysa Acıların tazeliği kadar yolun başındayım..

Birde kuşlar var hakim bey,
Herşeyin başı onlar.
Onlar özgürlüğü koyuyor insanların kafasına.

Örselendi dilimin inceliği
Yanlış yüreklere söz düşürmekten...

'Şükrü Erbaş

Ve o kadar aşinaydık ki beklemeye,
Bir de kendimize gelmeyi bekliyorduk beklerken...

Sen Sevmeyi Bilmiyorsun Diye Ben Aşka Sırtımı Dönmeyecegim...