Çalıyor telefon. Arka fonda yalnızlık senfonisi adını bağışlıyor. O kadar emin ki yüreğim, çalan bir telefondan ibaret değil ömrüm çalındı üstelik senin avuç içlerinden.. Sen şimdi ne yapıyorsun biliyor musun? Büyüttüğün bir bebeği sokağa atıyorsun, iyi bir insan olmasını diliyorsun.. Ben vazgeçildim, yenildim, kırıldım belki çocuk gibi küstüm sana. Beni bu kadar güzel sevmiş olmasaydın, böyle mükemmel biri olmasaydın keşke o zaman söverdim sana, ağlardım bir daha sarılamayacağımıza ağlardım. .*
Derler ki; eğer derdin varsa dön ve ona deki sende Allah'tansın bunada şükür. Bugün yine diyorum ki bu Urfada senden bana yadigar. Sımsıkı sarılacağım acıma inan. Senden bana armağan derdin bile,*
Yaşa, merhametli ol, çok sev ve sevil. Veda mektubumu okuyacağını biliyorum bunada şükür.