Konu: İnsansız Bir Dünya (The World Without Us)

İnsansız Bir Dünya ("Bizsiz Dünya"),

ABD'li gazeteci Alan Weisman'ın, insanlar aniden yok olduğunda doğal ve yapay çevreye neler olabileceğini konu alan kitabıdır.

St. Martin's Thomas Dunne Books tarafından yayımlanan kitap, Weisman'ın Discovery dergisinde yazdığı "Earth Without People" adlı makalenin genişletilmiş halidir. Büyük ölçüde düşünce deneyi şeklinde yazılan kitap, şehirlerin ve evlerin nasıl bozulacağı, insan yapıtlarının ne kadar uzun süre dayanabileceği, kalan yaşam formlarının nasıl evrimleşeceği gibi konulara odaklanır. Weisman, insanların yaşadığı çevrelerin 500 yıl içinde ormanlaşabileceği, radyoaktif atıkların, plastiklerin, bronz heykellerin ve Rushmore dağlarının yeryüzünde insan varlığının en uzun ömürlü kanıtları olabileceği sonucuna varır.

Daha önceki 4 kitabın ve pek çok makalenin yazarı Weisman, akademisyenler, bilim insanları ve otoritelerle görüşmek için dünya turuna çıktı. Doğal çevre etkenlerini açıklamak ve öngörüleri doğrulayabilmek amacıyla bu görüşmelerden alıntılar yaptı. Kitap çeşitli dillere çevrildi ve Fransa, Almanya, Japonya, Portekiz, İspanya, İtalya, Finlandiya ve Türkiye'de yayımlandı. Birleşik Devletler'de başarılı olan kitap Eylül 2007'de New York Times Best Seller listesinde altıncı ve San Francisco Chronicle'nin listesinde ilk sırada yer aldı. "Bizsiz Dünya", ayrıca Time ve Entertainment Weekly dergilerinin 2007 yılının kurgusal olmayan yazında en iyi 10 kitap listesinde ilk sırada yer aldı.

Weismann'ın "Bizsiz bir Dünya" adlı kitabı, Türkiye'de Altın Kitaplar Yayınevi tarafından satışa sunuldu. Kurguya göre gezegendeki insanlığın yok oluşundan saatler sonra dünyadaki ışıklar sönmeye başlayacak.

2 gün sonra

Elektrik kesintisinin ardından, Manhattan'daki gelişmiş metro ağının sular altında kalmasını önleyen pompalar devre dışı kalacak. İnsanların dünyadan birden bire kaybolmasının ardından New York gibi metropollerin altındaki tünelleri ve metroyu sular basacak.



Santralin yakıt ihtiyacını sağlayacak birileri yoksa dünyadaki şehirlerin ışıkları sönmeden önce santraller duracak. Tek çalışan santral sıradışı bir yapısı olduğu için Hoover santrali olacak. Yeraltı tünelleri de 36 kadar saat sonra, tünellere sızan suyla mücadele eden insanlar olmadığı için suyla dolmaya başlayacak. Nükleer santrallerde ise ortalama 2 yıl yetecek enerji vardır. Ancak üretilen enerji tüketilmeyeceği için reaktörler iki gün içinde kendiliğinden kapanacak. Santraller kapanırken güç azalacak şehirlerde kademe kademe karanlık başlayacak. Birkaç hafta sonra gezegen derin bir karanlığa gömülecek.

10 gün sonra

Marketlerdeki ve buzdolaplarımızdaki gıda maddeleri bozulmaya başlıyor. Evimizde beslediğimiz hayvanlar dışarı çıkamadıkları takdirde ölmüş olacak. Ama onlar için dışarı çıkmak demek hayatta kalmak demek değil. Fare gibi hayvanlar yavaştan evleri işgal etmeye başlayacak.

6 ay sonra

Kent alanları artık yaban hayat içermeye başlayacak. İnsanlar yüzünden yaşam alanlarını terk etmek zorunda kalan vahşi hayvanlar "anayurtlarına" dönmeye başlayacak.

1 yıl sonra

1 yıl sonra Otoyollar, park alanları ya da asfaltta (kısaca güneş gören her yerde) bitki popülasyonu artmaya başlayacak. Dünya çapında, kentlerin bulunduğu yerlerde bir zamanlar doğal olarak yaşayan hayvanlar sokaklarda gezmeye, binaları sığınak olarak kullanmaya başlayacaklar. Yollardaki çatlaklarda otlar bitmeye başlayacak. Bina duvarlarındaki bitki popülasyonu arttıkça binalar zarar görmeye başlayacak. Doğal süreçler sonucu yangınlar ve seller olmaya başlayacak. Dolayısıyla insan ürünü olan her şey yanıp kül olmaya başlayacak. Bu durum, ortaya azot çıkmasını sağlayacak ve bundan beslenen bitkiler yönetimi ele geçirmeye başlayacak.

2-3 yil sonra

Sularla dolan tüneller yavaş yavaş çöktüğü için binaların temelleri zarar görecek. Yollar da çökmeler meydana gelecek. Soğuk bölgelerdeki su boruları içlerindeki suların donmasıyla çatlayacak. bu durum, binaların duvarlarının da ayrılmasına neden olabilecek. insanlarla birlikte yaşayan hamamböcekleri ve küçük kemirgenler gibi canlılar, besinlerin tükenmesi nedeniyle ve ısıtma olmadığı için soğuktan etkilenerek bir kaç kış içinde tükenecekler. cadde ve sokaklarda, binalarda çatlayan asfalt ve betonun aralarında otlar ve ağaçlar bitmeye başlayacak. hava kirliliği ortadan kalktığı için binaların yüzeyleri likenlerle kaplanmaya başlayacak.

5 yil sonra

Binaların yıkılmaya başlaması ile borulardaki gaz açığa çıkacak.Küçük bir cam parçasından başlayan kıvılcımla bile dev yangınlar çıkacak. Büyük kentlerin çoğu, giderek biriken kurumuş yaprakların yıldırımların etkisiyle tutuşması sonucunda yangınlara teslim olacak. ahşap binalardan geriye pek bir şey kalmazken, betonerme binalar, her ne kadar hasar görselerde ayakta kalabilecekler.

5 yıl sonra bitkiler her yeri kaplamış olacak. "En fazla ne kadar kaplayabilirler ki!" deyip küçümserseniz buna bir örnek var: Kamboçya'daki Angkor Tapınağı. 15. yüzyılda terk edilen bu tapınakların üstündeki ağaçlar gelişigüzel büyümüş ve dallarını tapınak duvarlarına dolamış. Zamanla, bir zamanlar insanların kullandığı, çocukların koşup oynadığı parklarda ve çim alanlarda kendi kendilerine fidanlar büyümeye başlayacak ve bu popülasyon şehre, binaların olduğu tarafa doğru yayılmaya başlayacak.

10 yil sonra

Gaz borularının ve ısınmak için binalardaki yakıtların elektrik kıvılcımlarıyla yanmasıyla binalar artık kullanılamaz hale gelecek. Bu yanmanın etkisiyle betonarmeler iyice çürümüş olacak ve dökülmeye başlayacak. Çatıları sağlam olmayan binaların çatılarından sızan sular binaların içlerinde çürümelere ve ahşap binaların çatılarının çökmesine neden olacak. ısıtma sistemleri artık çalışmayan binaların çatı ve duvarları, sızan suların sürekli donması ve erimesi nedeniyle çatlamaya ve dağılmaya başlayacak.

20 yil sonra

Mevsimlerin üzerinden geçtiği kentler içlerinde su birikintileri kalan binalar çürüyecek. Çoktan sular altında kalmış olan metro hattındaki trenler ve tünelleri çökmekten koruyan metal sütunlar ve kolonlar paslanmaya başlayacak ve tüneller çökecek. caddeler, derelere dönüşmeye başlayacak.

Aslında 20 yıl sonra insansız bir yere neler olabileceğinin yaşayan bir örneği var: Ukrayna'nın Pripyat şehri. Pripyat 2014 itibarıyla tam 28 yıldır boş. 1986'da gerçekleşen nükleer felaketten bu yana bomboş bu şehir. Pripyat'ı detaylı bir şekilde inceledikten sonra göreceksiniz ki, nükleer bir felaketten sonra bile yaşam devam ediyor. Doğa, böyle bir faciadan sonra bile kendini toparlıyor. Yine bu süre zarfında dondurucu soğukların yaşandığı yerlerdeki binalar, duvarlarının çatlaklarında biriken suların donup genleşmesinden dolayı zarar görecek. Bitkiler bu genleşmenin büyüttüğü çatlaklardan sızıp rutubetin de etkisiyle çatlakların içinde ilerlemeye başlayacak.

25 yil sonra

25 yıl sonra Öncelikle belirtelim ki, kırsal kesimlerde insandan iz kalmayacak. Deniz seviyesine yakın olan şehirleri su basacak. Gökdelenlerdeki camlar sürekli darlaşıp genleşme baskısına dayanamayıp kırılmaya başlayacak. Boşalan ve harabe haline gelen bu gökdelenlerin yeni sahipleri kuşlar ve böcekleri olacak. Hamamböcekleri insanoğlunun artıklarıyla da beslendiği için bizim yok olmamıza üzülecekler, ama bu depresyon sadece 1 dakika sürecek ve hayatlarına kaldıkları yerden, kitapları ve bilumum şeyleri yiyerek, devam edecekler.