ÇIĞLIK

ve şimdi
avazım çıktığı kadar susuyorum sana
seni kaybetmenin eşiğindeyim yine
oysa ezberime kazımıştım bu acıyı
ve alışkanlığım oldu sanmıştım
yine yanıldı kahrolası benliğim
ve şimdiden enjekte ediliyor damarlarıma acını



yalnız gecelerde
bir ıslık titrekliği saracak şimdi beni
ve bilirsin şişelere de sığınamam
tütün dumanına saklanıp
sek gözyaşı içerim
yanında da şiirdir mezem



bu şehri terketsem
kurtulur muyum sensizliğimden
biliyorum nereye gitsem kesemdesin
o yüzden yavrumsun ya zaten



hayat yonttu beni tüm hoyratlığıyla
ne zaman dala çiçeğe dursam
budadı dört yanımı
üstelik aşıda yapmadı söktüklerinden
işte bu yüzden hep eksiğim ben


biliyorum dil döküşler faydasız
en iyisi
git sen
ha unutmadan
gözyaşıma imzanı at giderken
ve şimdi
avazım çıktığı kadar susuyorum sana