Kendimden..

Ben Bugün renksiz bir hayatın Buruk Bir
Cümlesiyim...
Gece ıssız çığlıkların ruhuma ince ince işlendiği
vakitte,
Yalnızlık içime oturmuş, Yüzüm Düşmüş Kendime.
Sadece yorgunum ! Bildiklerim...! Belki Bir yanlış, Kimbilir Belkide
Doğru..!
Ve Ben, Bu Karmaşanın Benliğinde,
Yanlışlardan arınmaya çalışan Yorumsuz Bir Cümleyim
Şimdi!.
Bir Varsayımdan İbaret Yokluğum... Ve Hüzün.. Suskunluğumun Perdesi
Anlaşılmazlığımın Çizgisi.!
Gece Yalnızlığın Yüreğini Ürküttüğü Vakitte,
Siyah Düşer Gözlerime..Dilim Düğümlenir İçime..
Ah Hüznüm!!!
Ben Bugün,
Sessiz Bir Harfin Sesli Bir Yalnızlığa Değdiği,
SONSUZ BİR CÜMLEYİM!