Duydun mu? Duydun mu derinlerden gelen o sessiz sesi...
Duydun mu hayatın o derin uçurumundan gelen yardım çığlığını...
Belki senin kulaklarında önemsizleşiyor seslerkelimelerharfler...
Bazen korkudan hecelersinya işte öyle oluyor banada
Adımı ''''''''''' koymuşlar benim ama ne fayda...Ne o kadar sağlamımne de o kadar cesur...
İnsan ister istemez bazen ümitleniyorbazende kederleniyor
Ama ne halde olursa olsun hep birini yanında görmek istiyorhissetmek istiyorondan destek alıp dayanmak istiyor.
Yaşamı boyunca mücadele etme korkusu taşıyorkaçmaktanda korkuyor çarpışmaktanda.Ne geri adım atabiliyor nede ilerisi için bir adım.
Tam ayaklanıyorsun o sırada hopp dur bakalım deniyor...
Bazen seni sadece sen olduğun için taşlıyorlarbazen sadece hata yaptığın için.
Bazen özür dileğin için ayıplıyorlarbazende özür dilenecek kişi olduğun için...
İnsan hep dünyanın kendi etrafında dönmesi için mücadele vermişbazılarıysa kendini başka dünyalarda döndürebilmek için...
Neden bunlar olmak zorunda diye soruyorum kendime...
Neden ve çıkışlar hep ardardadır bu hayatta ?
Çok yanlış yapıldığı içinmi? Başkasının bir yanlışı neden bir başkasının hayatını mahvediyor ?
başkasının mutsuzluğu neden bir başkasının huzur kaynağı haline geliyor.
Unutmuşuz insan gibi yaşamayı.Bildiğimiz tek şey suçlamakyıpratmaksüründürmekacıtmakacı çektirmek...
Hayatımız iyi yağlanmış birer makine haline gelmiş.Eğer mutluysak bir başkası umurumuzda olmuyoreğer mutsuzsak başkasının mutluluğunu baltalıyoruz.
Bilmiyorum bunları yazmakpaylaşmak ne derece doğru ne derce yanlış ne derece saçma yada ne derece çocukça...ama umurumda olmayan birşey varsa oda artık insanların benim veya yaptıklarımın veya veya yapacaklarımın hakkındaki düşünceleridir.Bana yakışan şeyler övülmekonurlandırılmakgüzel sözler işitmek değil.Aksine eleştirilmeknefret edilmekhaksızlığa uğratılmak ve kötü sözler işitmektir.Çünkü ben böyle yapıyorum ki böyle karşılık görüyorum evrenden)

İşte böyle..
Yazmakçizmekanlatmak biraz rahatlatıyor insanıtakiii yeni bir gün doğup tekrar batana kadar