Ya ben zamanın hangi anında yosun tutmuştum.






Kent uyuyordu. geceydi!
Tanımadı beni çocuksu düşlerim
Ellerim ağlıyordu; gözlerim Kanıyordu
İstemezdim ben de hayata böyle aldanmayı
Biliyorum artık
ellerimde uçurtmam olmayacak




Gözlerim mezarlıktaki kirişlerden farklı bakmayacak
Çocukluk işte. geçmişte masum kalan.

Kent uyuyordu. geceydi
Düşlerime gidiyordum ama çocuk değildim ki.
Kırılmıştım
Üşüyordum
Kırağı vurmuştu düşlerime


KayıptıM







Nerdeyseniz.
kimleyseniz ya da hangi kaldırım taşının arasındaysanız
Biliyorum! siz de çok korktunuz büyümekten
Ne olur saklandığınız yerden çıkıp
Artık gülümseyin çocuksu düşlerim