anladım ki artık bitti..
seni anlatacağım cümlelerim bitti..
kapıldığım zaten bir mavi düştü...
yarım kalıp avuçlarımın arasından kayıp gitti..

anladım ki acıtan bir düşsün
her gün gözyaşı döktüren
beni her gün satırlara mahkum ettiren...
zaten tahammülüm kalmamıştı artık,
ama yine sen oldun yüreğimdeki seni bitiren..

her gün seslendim sana
satırları hece hece gözyaşlarımla işleyip...
ama bilemedim,düşler ses vermez ki insana..
duymaz ki senin sesini..duysada önemsemez ki..
sadece susar,o susar sen ona susarsın...
için acır avazın çıktığı kadar bağırırsın..
boş beyaz sayfalarda onu yaşatırsın
tenine bir yağmur samlası olup dokunmasını istersin
sıcacık gülüşüyle yüreğine sokulmasını istersin
rengarenk yanlarındn bir tutam istersin
sıradanlaşmış hayatın renklensin diye...
bir umut diye nelere sarılırsın
özlemlerin gözyaşlarınla renklenir
onun önüne sayfalarca sunarsın
görmez,duymaz,bilmez...
''avaz avaz'' susar sadece..
sol yanında taşıdığı bir yürek yoktur belkide...

anladım ki bu aşk bitti..
seni yaşattığım boş beyaz sayfalar bitti..
hasretinle dolan kalemimin mürekkebi bitti..