Artık;
DUYURAMIYORUZ çığlıklarımızı kimseye..
Hatta, kimse duymasın diye;
Hep KUYTU KÖŞELERDE akıyor gözyaşlarımız..!

Biliyoruz ki;
Herkesin YÜKÜ AĞIR kendine,
Kimse kimsenin GÖZYAŞINI bile taşımak istemiyor..
NEYİN VAR..? diye başlayan sözler
ZAMANLA GEÇER..! ile bitiyor.

ANLAYACAK bir YÜREKTEN geçtikte,
AĞLAYACAK bir OMUZ bile bulmakta zorlanır olduk..!