Uzun uzun yazmak istersin bazen
Bu tıpkı sonu olmayan ya da geldiği, bittiği yer
bulunamayan bir gökkuşağına benzer…
Zaman gibi alabildiğine dengesiz, olabildiğine sıradan,
Kainattaki tüm güzellikler,
Senden izin ister şimdi..
Güneşin, her sabah doğması
Ay’ın, hep geceyi aydınlatması gibi..
Bir çocuğun,annesinin eteklerine sarılıp ağlaması
Gökyüzünden, yağmurlar yerine şiirlerin, yağması gibi.
Ölçüsüz, redifsiz, uyaksız, sen gibi.
Şimdi seni sevmek,
Yeni doğmuş bir bebek gibi.
Uçsuz, bucaksız ,Gökyüzü sanki..
Ama seni sevmenin bir rengi yokki...