Özledim diyorum
Ama kimse bilmiyor özledim duyduğum şeyin ÇOCUKLUĞUM olduğunu
Ben yaramazlıklar yapmayı özledim
Kimseye aldırmadan
Ağlamayı özledim
Bir oyuncak için saatlerce durmadan
Gülmeyi özledim
Komik gelmese de kimine
Çizgi filmlerde düşen , kapılardan geçen, kedinin fareyi yakalayamadığı anlara gülmeyi özledim
Şimdi oturup izlesem aynı filme gülemem biliyorum
Bir oyuncak için değil de güvendiklerimden darbe yediğim için ağlıyorum
Ben babamı özlüyorum
Bana bıyıklarının altından gülen adamı özlüyorum
Onun kokusuyla uyanmayı özlüyorum
Korktuğumdan ona koşacağım adamı özlüyorum
Annemi özlüyorum o mis kokulu ,leziz yemeklerini
Babam kızar diye yaramazlıklarımı duyduğunda annemin arkasına saklanmayı özlüyorum
Kavga etmeyi bile özlüyorum
Örgülü saçlarımı çekti, oyuncağını paylaşmadı, şekerinden birazda bana vermedi diye kavga etmeyi özlüyorum arkadaşlarımla
Özlemek bu özlem bu işte en masum en güzel en saygı duyulası özlem bu
Ben çocuk olmayı özlüyorummmm…