Hayat bir oyuncak kutusuydu çilekli jelibonların arasında. Ya içinde oynanan ya da yönetilen, emreden oyuncak jelibonların hakimi olursan; hayata, acımasızlığa vicdanını pudra şekeriyle örtüp beyaz bir örtüyle kendin kazanırsın benliğini yitirmeksizin...
Hayatta ip dengesinde yürüdüm, zaman zaman kararsızlıklar beni boşluğa itse de dengemi bulabiliyordum. Çünkü ben bir teraziydim…
Kendimden ödün vermedim...
İnsanları sanki kırılgan bir oyuncağa benzetirdim ta ki onlar benim kalbimi kırana kadar...