keşkeler ile savaşmaktan yorgun düşse de tövbesiz bir günüm geçmedi kaç

aydır. Kim bilir iki satırlık insanla olmanın ömrü nü 2 sene gördü belkide

yaratan. Ne kalabildim ne de gidebildim en çokta koyan bu aslında. Ama her

zamanki gibi suç yine bende bitiyor aslında. Az sevmesini bilmek gerek bazen

kader mızraklarını sallamadan gönlüne. Bu seferde gönlündeki sofradan bir

tabak eksiltmenin verdiği vicdan muhasebesi canını yakar. Gidip gelen bu

döngüde susmaktır tanerin yapabildiği tek şey. Gözyaşını içine akıtmak, içiyle

konuşmak , sabretmek. ”Git dediklerinde kalmak istiyorum diyebilmekmiş

sevmek”. Sanırım bu cümleyi hayatımın özeti sayabilirim. Herkes nasıl yaşar

bilmiyorum ama ben hislerimle yaşamaya devam edeceğim. Her ne kadar

hatıralarım gönlümdeki mezarları amaçsız ve amansız bir zamanda açıp dursada !

Arkanda belki de yıllarca emek verip tırmandığın koskoca dağlar kaybolur

aniden. Acıyla seyyah olursun yalnızlık belalındır bırakmaz peşini. Bir otobüs

camından uzaklara dalar gözler. Ona olan sevgin küçük bir çocuğun sobanın

başında minik ellerini ısıtma çabasıdır. Ellerini çekersen kaskatı kesilir

dokunursan bu sefer de yakar. Bir balıkçının denize duyduğu özlemdir sandalının

adı sevda olan. Kendine geldiğinde hayata sitem yağmurları yağdırırsın öfke

bulutlarınla. Gözyaşların toplanır göz çukurlarında. Taşmaması için sıkarsın

kendini. Sonra dalarsın uykuya ne olduğunu anlamadan. Hayat bu bir hakkın

vardır sadece. Sorguladıkça aşkı yaradanını daha iyi anlarsın hiç ona yakın

olmadığın kadar yakın hissedersin. Kapatırsın bütün kapılarını yine de aşka. Hiç

ummadığın biri bir gün dayanır gönül mabedinin kapılarına. Şaşkınlığın silip atar

gözlerindeki birikmiş yosunları. Seversin. Hem de çok seversin. Şu hayatta her

şeyi öğretirler de sadece az sevmesini öğretmezler. Çünkü yoktur aşkta hesap

kitap. Kimisi canını verir aşkı için kimisi günahını vermez. Katilidir rüzgarıdır

bencil düşünceler sevgilerin emek tanelerinin. Oradan oraya savurur. Farkında

olmasalar da böyle kişiler bilemezler fedekarlık yollarında ayakkabı eskitmeyi.

Oysa eskiyen her şey daha da değerlenir.

Her ne kadar yanılgıların hakim olduğu bedenin güçsüz olsa da, yorgun kalbin

onlara gerektiği gün git diyecek kadar da güçlüdür aslında. Zamanın

değiştiremediği tek şey olan hislerle yaşamasını bilenlerindir zafer. Bu yüzden

bana biraz sabır biraz zaman biraz da sessizlik gerek…