Yolculuk Var ve Yol Bize Yar...

Yolculuk Var ve Yol Bize Yar...
Hadi hazırlan yüreğim yolculuk var ve yol bize yar...
Önce karar vermeliyim nereye diye.Sonra kopmalıyım düşüncelerden.
Götürmemeliyim onları da benimle.Ki zaten gidişim bu nedenle.
Uzak bir diyar olmalı gideceğim yer.Sonra uzun yollar olmalı.
Aşması kimi zaman kolay, kimi zaman zor.Bulmalıyım bir yer, en uzak olan cinsinden.
Biletimi almalıyım sonra, belki de gidiş biletini yalnızca.
Ben sıyrılmalıyım kendimden, bendimden, senden, benlikten.
Sıyrılmalıyım işte herşeyden.
Bavulumu hazırlamalıyım derken.Götürmeyeceklerim belli zaten.
Huzuru götürmeliyim en erken.Ardından mutluluklarımı koymalıyım düzgünce.
Birkaç anıyıda almalıyım giderken, birkaç fotoğraf seçilmişlerden.
Kitabım, kalemim, kağıdım, not defterimi koyarken, gözyaşlarım akar mağrur ve derinden.Onlarda gelmek niyetindeler.Birkaç tanesi düşer bavuluma sesizce.Ben koymasamda onlar da artık benimle.
HüzüN...
Geride bırakmayacağım tek şey belki de.Koymayacağım onu bavula elbette.Yoldaş edineceğim Hüznü kendime.Yar, yaren, sırrıma kadem oldu vaktiyle.
Şimdi de yoldaş olmak varmış kader de.
İşte hazırdı bavulum bile.Vedalaşma vakti geldi aniden.Başlamalıyım işte bir yerden.
Sessiz ve habersizce olacaktı gidişim.Vedalarımda sessiz olmalıydı bu yüzden, tıpkı yaşayışım gibi.Son kez bakıyordum, aileme, evime, mahalleme, semtime, onlar herşeyden bihaberken.

Ve şimdi son kez bakıyorum yaşadığım şehre.Son vedamı etmeden önce.
En sona sakladım bu vedayı.Unutması daha kolay olsun diye.
Şimdi mutsuzluklarımı, kırgınlıklarımı, içimi en çok acıtan yanlarımı, umutsuzluğa düşmek üzere olduğum anlarımı, çalınan zamanlarımı ve birde sessiz haykırışlarımı bırakıyorum ardımda.Bunlar son kez yadımda.Bir yumru boğazımda ve yanağıma düşen son birkaç damlayla.
Hadi hazırlan yüreğim yolculuk var ve yol bize yar...