Biliyor musun, ben sırf seni seviyor diye seviyordum beni...
Sırf bu yüzden...
Ve şimdi sana olan aşkımı terk ederken, bana olan sevgim de süzülüp gidiyor bedenimden, zihnimden...


Vakit geldi işte... Saatler sensizliği gösteriyor... Ve ben sessiz çığlıklarla gidiyorum adam senden... farkında değilsin belki ya incinmek iki taraflıdır aslında; bunca incindiysem ben bu sevdada sende de kalacak hayat boyu taşıyacağın bir iz mutlaka

Şimdilerde sana olan aşkımı yitirirken ılık ılık kanayıp, derin derin sızlayarak, bana olan sevgimi de yitirdiğimden -çünkü sırf sana aşık diye seviyordum ya beni ben- bütün kinim, nefretim bana
Tek bana

Yalnız bana

Korkaksın
savaşmadın
Denemedin
İstemedin diye
Gelgeç ilişkilerde buldun kaçış yolunu diye
Anlık sevişmelerdeki basit tatminlere sığındın diye
Sana böylesi apaçık sunulan yüreği geri çevirdin diye
Bir katre kızgınlığım varsa namerdim...
Benim kızgınlığım tamamen kendime
Yüreğimi tek ortalı bir defter gibi tam orta yerinden açıp da sunuverdim sana dilediğince karala diye
sırf bu yüzden kızgınım kendime....


senden giderken seni aşksızlığa gebe bir hayata emanet ediyorum adam
ya başlamıştır
ya başlayacaktır doğum sancıları ...
ve söküldüğünde kendimi sana örmeyi denediğim son ilmek de
nurtopu gibi bir aşksızlığın olacak adam yüreğinde
büyüt güle güle...

ha öyle "sevemez kimse seni benim sevdiğim kadar" diye beylik sözler edecek değilim yanlış anlama
Garantisi yok bunun
herkesin sevgisi kendine
demem o değil sevileceksindir nice kadınlarca daha delice..
Lakin benim aşka lanetli yüreğim
lanetledi ya yüreğini aşksızlığa
seni emanet ettiğim hayat doğurup verdi ya aşksızlığı kollarına
kim severse sevsin seni adam
sen aşık olamayacaksın ya...
hani sevişmek dediğin ne ki adam
en kötü bakar cebindeki üç kuruş paraya
sen aşk dolu sevişmenin yarattığı esriklikten haber ver...

eksik kalacaksın adam bundan sonra...

sensizliği layık görürken bana

bensizlik eksiltecek seni
yaşayacaksın eksik eksik
şimdi ben senden gidiyorum ya adam
için için bitiyorum ya adam
şimdi ben ölüyorum ya adam
yaşama nöbeti sende
rastgele...



Son demlerini vuruyor aşk, vazgeçiş anı geldi çattı...

tükendi can çekişmelerim

Bitti.....

Bitti gerçekten

Son bitiş bu

Senden gittim ben

Son gidiş bu


Bitmez sanıyordum biliyor musun adam
yüreğim sana soğumaz sanıyordum
sırf seni seviyor diye sevdiğimden beni
her şeyin ötesi bana olan sevgimden vazgeçemem diye
öyle ha deyiverince
kalkıp gidemem senden sanıyordum adam
Saatlerim sensizlikte durmaz sanıyordum
ben saatlerimi hiç sensizliğe kurmadım ki adam...
akreple yelkovanım sensizliğe asılıp kalmaz; akrebim önce yelkovanı zehirleyip sonra kendine kıymaz sanıyordum...
ama şimdilerde
saatler sensizliğe durmuş
yüreğim sensizliğe donmuş...



Hem de buna sebep korkaklığınmış diye adam
beni sevmek zormuş diye
emek gerekirmiş diye
çabalamalıymış
savaşmalıymış diye...
en kolayı kaçmakmış; sıradan limanlara sığınıp gizlenivermekmiş diye...

oysa adam
ben ellerimle özene bezene bir hayat sofrası kurmuştum bize...
zorluksa; aşarak
emekse; harcayarak
çabaysa; göstererek
savaşsa; savaşarak
hem de bunları sana bir kez bile yansıtmayarak
ince ince bir hayat sofrası kurmuştum adam bize...
şimdi kalkıp gidiyorum ben sofradan adam
ziyade olsun sana... afiyetle...

korkaklığın esaretinden sıyırıp alamadın ya yüreğini
öde bakalım aşksızlık lanetiyle esaretinin bedelini...

Tıpkı benim senden çekip gitmekle ödediğim gibi cesaretimin kefaretini...........

Hala zor gelse de inanmak be adam
Hala kanıyorsam
Hala acıyorsam da
Bitti adam
son bitiş bu..


Bitti

Bu kadın senden gitti be adam

Gitti