Sadece sana bir merhaba demek istedim; sesin ruhuma ilaç oldu. Gözlerini göremesem de ellerini tutamasam da biliyorum ki gül yüzünde izim var.
İçimde senden kalan sözlerle kapatıyorum gözlerimi diyemediklerimi düşlüyorum.
Nerdesin şu an kim bilir? Neden huzursuzluğun yüreğine yerleşmesine izin veriyorsun? Bilmez misin ki sen onunla geçinemezsin.
Seni sonsuz bir rüzgâra emanet ediyorum. O rüzgâr seni huzursuz eden her ne varsa uzaklaştırsın senden ve ruhunu arıtsın.

Hani özlemek diye bir duygu var ya... Ellerimin içinden gözlerimdeki yaşa kadar hep sen varsın.Bu mu özlemek?
Uzaklardan gelen ezgilerde hep senden bir şeyler hatırlıyorum ve yüreğimden yüreğine tüm sevgimi çiçeklerle bezeyip gönderiyorum.

alıntı