tek başınasın öyle mi
yapayalnız yani
peki ya o arasından çekip de kendini açtırdığın parke taşlar
peki ya o köklerinin tutunduğu toprak ana
veya o gökyüzü alabildiğine mavi
ve hatta bulutlar beyaz
boynunu büken o rüzgar
ve ipeksi yüzünü yalayıp da geçen meltem

tut ki gri o gün gökyüzü ve karardı bulutlar
ve toprağın kaybetti en verimli yanını yağan sağanakta
yalnız mısın sen şimdi söyle bana
tek başına mısın şu hayatta
seni güzel gören gözlerden hiç bahsetmiyorum bile
hayranlıkla kırmızına bakan
ve tüm narinliğinle
hayatı bulduğun yerde hemen oracıkta
çakıl taşlarından bile yer bulup da açıvermene
imrenerek bakan

tanımadan seven yüreklerin adını bile anmıyorum
sana bunu yazan yüreğimin esamesi okunmaz ya böyle zamanlarda
sen gene de söyle bana
yalnız mısın sen şimdi
tek başına..