Hep kendin olmaktı derdin,

Hep bunun için mücadele ettin,

Kimi zaman küçümsendin,

Kimi zaman deli dediler sana,

Kimi zaman sadece farklı.

Evet farklıydın,hatta engelliydin,

Uyumu tekerlekli sandalyede,fikirleri koltuk değneğine mahkum……..

Hep kendine yakın,başkalarına uzak yaşadın aslında.

Kimi zaman kendini çok yalnız hissettin,seni senden başka kimsenin anlamadığını düşündün,

Hatta kızdın kendine kimi kez,yolunu kaybettiğini sandın.

Üzüldün içinde yapay duygular,sahte vaatler,klişeleşmiş duygular barındıramıyorsun diye.

Böyle zamanlarda,hayatın karışık yün çilesine döndüğü anlarda hep iki seçenek var elinde;

Ya sıradan olacaksın,

Ya da tutup karışık yumağın içinden sarkan bir ip parçasını,

Sabırla açacaksın bütün düğümleri.

Yarın kimselerin beklemediği bir şey yapabilirsin,değiştirebilirsin bir anda her şeyi.

Bırak elmalarla armutlar ayrı sepetlerde dursun…..

Çünkü ne yaşarsan yaşa yanından akan bir yol var,

Ne yaşarsan yaşa asla kendini taklit etme,

Ve ne yaşarsan yaşa başkaları için kendi hayatını feda etme,

Bu hayatın kurallarına göre yaşasan da,bu hayata göre sevsen de sen başka bir yola aitsin.

Haydi yarın kimselerin beklemediği bir şey yap ve yaptığınla çöz hayatının karışık yumağını