Konu: Kuş Tüyü Öğütler

• Gözünü bu satirlardan bir an kaldir ve kus tüyünün
  düsüsünü hayal et.. Hem havada asili kaliyor hem iniyor
  gibidir... Çok uzaktan geliyor gibi ama çok yakin gibi durur.
  
  
  Gökten yere düstügü halde düstügünü hissettirmez sana kus
  tüyü... Belki de hiç düsmez kus tüyü. Hayir hayir düsüyor
  degildir. Belki de kendisi yere dogru inmeyi yere konmayi tercih
  ediyor gibidir. Hani yagmur gibi... Düsüyor degil indiriliyor.
  Öyle ki bir kus tüyünün inisini seyrederken sayisiz
  göklerden sayisiz tüylerin düstügü duygusuna kapilirsin
  kus tüyü yere indiginde henüz düsüsünü tamamlamadigini
  hissedersin. Dogru; düsmez aslinda kus tüyü "iner" gibidir
  "indirilir" ve "hep indirilir". Meleklerden kopmus gibi
  melekler gibi.. Simdi de uykun gelir mi kus tüyünü duyunca? Yoksa
  uyanir misin tatli ve gerçek bir rüyaya? Iste sana kus tüyü
  gibi hafifçe dokunan ögütler... Istersen birak düssün
  istersen havada öylece asili kalsin. Sen bilirsin.
  
  
  Sevmeyi ögren: Sevdikçe varliginin kâinatla toplandigini
  görürsün. Sevince kendini kendinden öte tasirsin. Sevince
  kalbine yeni ve sonsuz kanatlar takarsin. Sevince mavi bir deniz olur
  kalbin; hiç bilmedigin kiyilara varirsin.
  
  
  Bagislamayi ögren: Bagisladikça dostlarinin sayisini
  onla çarpmis olursun. Bagislamak kalbinin yükünü azaltir.
  Bagislayinca kalbine batan dikenler güle döner. Bagislayinca
  önce kendini bagislamis gibi olursun nefretin ve kinin yükünü
  omzundan atarsin.
  
  
  Pismanlik duymaktan korkma: Pismanligini itiraf ettikçe
  hatalarinin küçük anlasilir ve bagislanabilir parçalara
  bölebildigini görürsün. Pismanlik sancisini göze aldigin
  sürece hatadan dönmenin lezzetini de yasamaya baslarsin.
  Pismanlik içtenligin sinamasidir. Içtenligi olmayanlar
  pisman olamazlar. Pisman olmayanlar içtenlik kazanamazlar.
  
  
  Hatirlamayi ögren: Hatirladikça sevgilerinin kare kökünü
  bulup onlardan hüznü çikardigini fark edersin. Hele de
  çocuklugunu çok hatirla ki hiç endisesiz mutlu oldugun anlari
  yeniden yasa. Mutlu olmayi beceremeyen biz büyüklere içimizdeki
  çocuk mutlulugun sadelik ve hirssizlikla ilgili oldugunu
  fisildar. Dur ve dinle çocugunu.
  
  
  Deger vermesini ögren: Deger verdikçe sevgilerin küpünü bulup
  onlari mutlulukla çarpabildigini görürsün. Deger vermeden
  geçirdigin günün günesi hiç dogmamis gibidir. Degerini
  bilmedigin esyaya hiç sahip olmamis gibisindir. Degerini
  bilmedigin dostlarin sana göre hiç yasamamis gibidir. Deger
  vermesini ögrendiginde hayatin sahihlestigini fark edersin. Daha
  yavas yürürsün ama adimlarini yere siki basarsin.
  
  
  Iltifat etmesini ögren: Iltifat ettikçe insanlarla arandaki en
  kisa mesafenin bir tebessümün resmettigi egri bir çizgi oldugunu
  görürsün. Iltifat etmek yalan konusmak demek degildir. Iltifat
  muhatabinin görmek istedigin yere ulasmasi ve oradan öte
  geçmesi için temennide bulunmaktir.
  
  
  Özür dilemesini ögren: Özür diledikçe nefretin ve öfkenin
  sonsuza bölündügünü böylece darginliklarin limit sifira
  giderken yok oldugunu fark edersin. Ayrica bak: "Pismanlik
  duymaktan korkma" ögüdü.
  
  
  Aşktan korkma: Böylece bir üçgenin iç açilarinin toplaminin
  180 dereceyi asip bütün yamuklari kendi içinde
  barindirabildigini görürsün. Ask pürüzleri yok eder; dikenleri
  gül eder acilari haz eyler.
  
  
  Ara sira hüzünlen: Hüznün kalbine dokunmasina izin ver. Böylece
  bütün mutluluklarin ve zevklerin sonunda ayrilik çizgisine teget
  geçip geri döndügünü görürsün. Hepimiz ayriliklarin
  kusattigi bir adada simdilik yasayan fanileriz. Hüzün
  faniligin ince sizisini kalbine hissettirdigi için seni
  ebediyete komsu eder. Hüznünü öldürürsen ölümü
  anlayamadigin gibi hayati da anlayamazsin.
  
  
  Ve bir gün ölecegini bil:Kesinlikle öleceksin ve öldügün gün
  anlayacaksin ki yasadigin hayat paydasi sonsuzluk olan basit
  bir kesirden ibaretmis. Kesrin payinda ne olursa olsun ne kadar çok
  sey biriktirmis olursan ol hepsi son islemde sifira esitlenir.
  Kesrin üzerine yani bu dünyaya sonsuzluk cinsinden bir seyler
  koyman gerekiyor. Yoksa "elde var sifir"
  
  
  Her gün yeniden uyan: Uyanmayi sadece gözünü açmak olarak bilen
  için bir safak vakti ne kadar da siradandir. Hayranlik duygusunu
  her gece iki göz kapaginin ardina sakladigi gözleri gibi her
  daim uykuda birakan için bir gün dogumu "sabahin körü"
  olasica karanliktir. Kulluk heyecanini avucunda tutamadigi bir
  kor gibi savurup söndüren için bir seher vakti egreti ve
  tanimsiz bir vakitsizliktir.
  
  

  Haydi aç gözlerini... Aç
  gönlünü... Simdi ve burada var oldugunu fark et. Var edildigini
  fark et. Buraya bu sabaha bir insan olarak gönderildigini bil. Bu
  sabahin senin için sana özel olarak yaratildigini fark et.
  Uyan... Günes senin için doguyor...