Dipsiz, meskensiz bir korku benimki

Ölmek kadar korkunç belki

Belli ki tamamlayamadan

İzin almadan çekip gitmek dürtüsü.

Nihayete ermeden düşler

Ve silik bir iz bırakıp yitmek;

Sorgusuz sualsiz

Yankısız ve tarifsiz…



Büyümeden ya da çıkamadan kerevete

Tek bir nefes tüm borcum

Bir de günahlarım, sevaplarım.

İyi miyim sence

Ya da yeteri kadar masum

Sormuyorum da neden diye

Olabildiğince meyilli sevmeye.



Ne zaman yetti

Ne de mekân el verdi oysa

Ahenksiz bir devinimin

Eşit olmayan iki kefesi idik

Geçen zaman boyunca.

Bir yanım kahır ve yanılgı

Ve ağır basarken

Dibe vurdu yüreğin sitemleri.



Onca istem onca soru

Dizilmiş peşi sıra

Külfetli bir yalnızlık

Sallandırdı çoktan idam sehpasında.

Kefareti aşkın

Bedeli, o var olmayan sanrıların

Sitemkâr ve manidar

Ömür yettiği kadar.



Ağlamaktayım doya doya

Sustuğum yetmedi mi bir ömür boyu

Eşliğinde onca duygu

Yeknesak bir düzen

Adı henüz koyulmamış iken.

Hem mağdur hem isimsiz,

Adlandıramadığım bir roman

Kahramanı belirsiz.



Gülmeli miyim onca masum yalana

Ya da susup beklemeli

Tek bir kelime duymayı beklemeli.

Gel ya da git demeyi

Onca gel-git yaşarken

Mağrur ve mahzun yüreğim.

Gitmeliyim aslında çoktan gittim.