Konu: Serçe

Hani unutulmuş bir şarkıyı mırıldanır gibi mırıldandı dudağım adını.. Sustum..! giderken ardına bıraktığın kapı gibiydim artık, yıkık bir kentin kalıntıları kadar zavallı bir şarapçının şişesindeki son yudum gibi aciz ve ağır ağır saydamlaştı hayalin aklımdan, gözlerim yarı yorgun. Üşeniyorum uykuya dalıp seni görmekten, üşüyorum seni severken..!

Bunca düş arasından süzsem seni ve yırtsam gecenin karanlığını...
Biliyorum, kapatır teninin yalnızlığı... Uslanmam yine de!
Yine sen, yine özlemin, yine karanlık...

Aynı zamanı yakalamak üzere saklamadım gülümsemeni...
Gecenin bin yüzünde aynı maske... SEN!
Ne geç, ne erken ne de geçerken... BAKMA!
Bırak bende kalsın...
Ziyanı yok bıraktığın yaraların..

Seninle başlayan herşey bende ilk günki gibi, sarılıyorum umutlara sıcaklığı sen. Esen rüzgarda teninin kokusu, gözlerinden uyanıyorum düşümden, bir melek düşüyor yeryüzüne kimse görmeden. Adını haykırıyorum, tüm renkler maviye dönüşüyor, bir ben biliyorum yüreğimin içini. Hayatı uzatıyorum eline titrek ve ürkek bırakma hadi tut elimi...

zamanın ziyan olduğu demde
yitirmişken anlamını cümleler
tozlu raflarda unutulurken eski şiirler
alelacele yaşanan sevdaların devrinde
olmadık zamanda geldin ya ömrüme
olmadık işte..

Özlersin...
Çünkü ellerin vardır ona dokunmaya alışkın, boşlukta kalan..
Ve gözlerin, aydınlıkta anımsayıp karanlıkta teninin kokusuna terk eden...

Sessizliğe, hasrete, geceye
Yani yokluğuna dair herşeye
Riyakar küfürler savuruyorum
Korkusu senden olacak
Nereye gittiklerini bilmeden
Dudaklarında, kokunda, gözlerinde
Riyakar aşkın içinde
Savurganlığı senden olacak
Güzelliklere boğuluyorum.

Savur Rüzgar İtirazım yok Alıp Götürdüklerine.

Acılarla Beslenmiş Bir Ruha Güneş Gölgedir.