Birzamanlar duyardım insanın mevsimini ve şimdi inceledim. Sonbaharda birini.

Dün bir nine gördüm ihtiyarmı ihtiyar kimin aklına gelir buda gördü ilkbahar.


Dişleri dökülmüştü ve beli ise iki katlı üstelik evladı yok ama altı evlatlı.

Yanına yaklaşınca baktım ki ağlıyordu yakındı bir sürü dert


Anam niçin dogurdu?



_ Ne oldu böyle?nedir perişan halin ?.



_ Ne yapayım evladım söyle ben ne yapayım?



Altı evladım vardıne çileyle büyüttüm tatlı uykumdan kalkıp sütümü içirirdimümit ederdim yavrum bunlar bana bakacak nerden bilirdim ki sokaklara atacak.


Okutayım onları büyük adam yapayım Tek düşüncem. o zaman düşmanı çatlatayım.

Meğer dünya yalanmış yalanmış o baharlar bunu genç olan gençlik ilkbahar da zor anlar.




_ Çok üzüldüm nineye ektiklerini biçmiş iman aşılamamış şana şöhrete gitmiş.



Yaradanın bilmeyen ANA’sını bilir mi hiç ?.


Darulaceze dolu evlatlı ANA’larla…..

Gençlikteki günahlar hülyalar kala kaldı onlarda….

O yüzden sırf o yüzden

Yaradıcımızın sözünü dinleyip güvenelim.

O nasıl büyüt derse BİZ öyle büyütelim..