Aklımda deli sorular,yüreğimde ahlar,bedenimde yorgunluklar var şimdilerde...yaşadığım hastalıktan sonra Yüce Rabbim tarafından,hayata yeniden devam etme şansı verilmiş olsa da unutmak,ama neyi unuttuğunu unutmamak hepsinden ağır geliyor.Affetmiş gibi,unutmuş gibi,yokmuş,olmamış gibi yaşamak büyük bir yük omuzlarımda.Ve hiç bir terapi,hiç bir tedavi geçiremedi kırgınlıklarımı.Hiç bir ilaç iyileştiremedi ruhumdaki kırıklarımı.Maalesef çocuk dizlerimdeki gibi çabuk geçmiyor yürek yaralarım.Dost eller sarıp sarmalasalar da acım her daim taze...