Aynada gördüğüm yüz kimindi? Bunu anlamam bir kaç saniye sürdü. Bir an annem var sandımgeçip giden yıllar,hava,hayat,su,toprak karşımda. Çizgileri derinleşmiş bir yüz benim değil onun olmalıydı. İnsan bir yaşa takılı kalıyor. Oysa yıllar önüne çıkan bütün engellere aldırmadan geçip gidiyor.
Geçip giden yılların içinde insan sadece yolcu. Yolcusu sürekli değişen bir trenin içinde olduğunu anlamadan bitiveriyor hayat. Belki de bitiveren hayatı farketmediğimiz için hırslarımız ve gelecek kaygılarımızı abartacak kadar küçülüyoruz. Küçüldüğümüzü anlamadan da silinip giden hayatlar oluyoruz. Silinip gitmek istemeyenlerimiz de tırnaklarımızla toprağa, havaya, suya yazılar yazıyoruz.

Binlerce yıl öncesinde yaşamış olanları hâlâ anıyorsak hayatlarını anlamlandırmak için gösterdikleri çabalardandır.