Birbirini hiç görmeden seven insanlara tuhaf bakar bizim toplum.İnsanlar anlamak istemezler,yada akılları basmaz biribirini görmeden sevenlere.Seslerle,yazılarla anlaşanları, içten bir gülümsemeyi çözebilenleri ortak idealleri paylaşanları anlamaz genellikle insanlar.

İllede bedenlerin tanışması gerektiğini düşünür çoğunluk. Ruhun enerjisinin farkında değil insanlarımız.Oysa insanları birbirine yakınlaştıran da ruhtur.O ruh ötekinde bir şeyler buluyorsa yakınlaşıyor birbirine bedenler.Bir bakınız çevrenize Bibirine fiziksel yakıştıramadığınız ne kadar çok çift var.Ve bu çiftler sizden daha mutludurlar.Çünkü siz bedenlerinizle konuşurken,onlar çokta ruhları ile o ön konuşmaları yapıp bitirmişlerdir bile.

Bir gülüşün,sesteki en küçük imanın,söylenen bir sözün içerdiği derin anlamın farkındadır ruhları ile konuşanlar.Yazılan bir metnin satır aralarını çok iyi çözümler o ruhlar.Ve çok geçmeden anlarlar ki yazı,bir bahar güneşi gibi dolmuştur
içlerine. Isınmışlardır ve ısıtmaya hazır hissetmişlerdir kendilerini.

Aralarında, küçük imalarda, renklerde, içten gülüşlerde,ruhun labrentlerinde saklar kendini aslında.Ve sana onu bulup çıkarmak kalır ortaya.Ve çıkarırsın,ancak görmesende dokunabilirsin uzaktan da ruhlara....