İyi ki gitmişsin hayatımdan yoksa ben asla seni terk edemezdim.Bunun için sana milyon kere teşekkür ederim.Yoksa hayatımı nasıl mahvedip neler yaşayacağımı ve nasıl mutsuz olacağımı şimdiki aklımla delicesine biliyorum.O zamanlar bilmiyordum.Seni sevdiğimi ve seninle sonsuza kadar mutlu olacağımı sanıyordum.Oysa bir yanılsamaymış hepsi.Gerçek hayatın gerçek kuralları var.İnsan bazen yanını yöresini şaşırsa bile aklın yolu nihayetin de tek bir yerden geçiyor.
O zamanlar benden akıllımıydın bilmiyorum ama gitmekle bana hayatımı geri vermişsin.Yoksa senin dünyanın girdabında kaybolup yitip gidecektim.Asla şimdiki ben olma şansım olmayacaktı.Seni anlamak adına bütün değerlerimden kendimden vazgeçecektim.Geldiğim noktada ise senden nefret edecektim.Benden alıp götürdüklerinin ardından ağıt yakarken hem seni hem kendimi yakacaktım bir nefeste.


Gidişini sorguladım yıllarca.Anlamadım.Anlamaya çalıştıkça sana olan nefretim büyüdü.Zaman zaman zehrimi sana akıttım ama yetmedi.Yıllar ne acılarımı sardı ne zehrimi aldı.Oysa şimdi bir tüy kadar hafifim.Ve gittiğin için sana gerçekten çok teşekkür ederim.
Çünkü bugünkü hayatımı direnme gücümü geçmişteki acılarımdan aldım.Bir gün gidişine bin mihnet duyacağımı bilseydim giderken ardına bakmanı hiç istemezdim.Ve bugün geçmişi değiştirme şansım olsaydı seni hiç tanımamış olmayı isterdim.
Ama yine de bana aldırmadan gidip hayatımı geri verdiğin için beni senden koruduğun için teşekkür ederim.Sonsuz mihnetle….


GÜNAY ALATLI