neden uzaklar özlem kokar bu kadar,

avuçladığım her şey, neden kanatır yüreğimi…



ey yakınımdaki can acım,

bir gözyaşının masumluğunda kaldı umutlarım

özledim havada asılı duran sevda kokusunu,

hatta özledim soluk benizli kaldırımların sesini, şikayetlerini

iç sızılarını..



mükerrer hüzünlerle gelir güneş, leylimin seherine,

kelimelerin hıçkırıklarına boğulmuş sessizlik

ve ahirinde duaya bürünmüş nefes…

ey yakınımdaki can acım,

hiç bir söz kıymadı benim yürek mâbedime,

sessizliğim hiç bu kadar yakınlaşmadı isyanın bahçesine…



leylimin sönmeyen yıldızları başka semâları aydınlatmış,

yâr diyen nefesim aklanmazmış artık,

içimde hala yankılanan yâr sesi,

ölümü çağıran bir sevda türküsü,

ey yakınımdaki can acım,

asılı kalan hayatımın neresinden tutunsan ki artık,

tutulduğun aşk, hıfzeder mi ki içimdeki canı

huzurun yanı başında,

can ayazında…

nokta!