sensiz…
sensiz seviyorum seni, yağmur gülüşlü yârim…
birgün çok derin uzaklardan çıkıp geleceksin, biliyorum…
siyah beyaz bir filmden artakalan…
yitik düşlerde, satır aralarında harflerin yorgun düştüğü vakit…
buğulu bir yalnızlığımla…
aşka susamış yüreğimle bekliyor olacağım…

bütün kalabalıkları aşıp en sensiz tebessümle…
bir dirhem ”sen” diye ellerim şemaya uzanıp….
geceler hasretine mahçup kalacak sevgili…
lekesi kalmış ayrılıkları hesapsızca idam edip…
tehlikeli sevdalardan geçip bürüneceğim saçlarına…
savruluyorum, bilinmezlik gönüllerde….
nerdesin..? ?

ey yağmur gülüşlü yârim…
hüzne boyadım yokluğunu…
sen olmayan yüreğe rest çektim…
yağmur gülüşlü yarım…
bu çıkmaz kararlarım sanadır, bilirim…
dua dua aminleyip gözlerime uğurlayacağım…
sabrım ol, dök beni damla damla yüreğine…
umudum ol, yalnızlığıma çare ol…
gel hayrim ol, yağmur kıskansın gülüşünü…

gel ey yâr…
yitik manâlarıma merhem ol da gel…
geleceksin biliyorum…
gülüşünü dokuyacağım yüreğime…
bin kelâm da olsan bitmeyecek bu bekleyişim…

Yunus ATAR