Gözünün alamayacağı, kalbine sığamıcak kadar çok sevdim ben seni. İnsan geçmişinden pişmanlık duyarmı? Seni tanımadan geçirdiğim her güne küfür ettim, sorsalar bi tek sen mi sevdin diye, evet bi tek ben sevdim, insanlar sadece bizim için hayatta, herşey bizim için kurulmuş, sırf ikimiz için. Her geçen gün daha çok bağlandım, sanki sen her gün içmem gereken suyumdun. Yeri geldi adını dudaklarımdan kıskandım, kirletmemek için adını. Uzun uzun bakamazdım gözlerine, içim titrer kaçırırdım gözlerimi. Elimi tuttuğun zaman değişirdi dünyam, sanki cennetteyim. Tarif edilemezdin, daha önce yaşamadığım bişeyi tarif edemezdim. Mutlulukdan gözlerim dolması, sevinçten ağlamak, çok başka şeyler bunlar. Bi tek senin için ıslandı gözlerim. Aldığım her nefesde, attığım her adımda aslında sen vardın. Sen herşeyin içindeydin ve herşeye nedendin. Herşeyin bi sonu olduğunu unutmuştum, insanlar ölümsüz olacak deseler inanırdım ama bi gün o senden gidicek deseler inanmazdım. Ve bitti. Her insan kendi kaderini kendisi çizermiş ama sen benim kaderimi çizdin. Ölüm bu olsa gerek, hadi ben bittiğine inandım gelde el kadar kalbimi bittiğine inandır. Genede helal olsun be sana kimsenin yapamıcağını yaptın, hayatımı mahvettin. Şimdi söyle. Ben nerede hata yaptım? Söylesene, Ben hayatımı ortaya koyduğum aşkda nerde hata yaptım?