BİR ŞEHRİN İKİ UCU

Koskoca bir şehir
Okadar büyük ki:
Ben içinde noktadan ibaretim yalnızca.
Hüzünlü bir baharı görmüşüm kendimde,
Bir ucunda mutluluk,şans,olumluluk abideleri dikiliyor;
Bir ucunda da alabildiğine tiksinti,gözyaşı,şanssızlık abideleri dikiliyor.
Ağaç olsak kök salardık belki,
Ama ağaç değildik sana,
İmkansızlık içinde parlak bir yıldızın kaymaya mecburi kısmıydık...
Neden?
Çünkü; birileri iyi yaşamalı şehrin bir ucunda;
Birileri kötü ölmeli şehrin öbür ucunda...
Oyüzden iyi ve kötü ayrılmaz birbirinden,
Yüzleri gibi sırtlarınıda dönüktür kendiliğinden,
Ama hiç bir zamanda yanyana gelmez bir cennet ve cehennemdir...