Kalbimdeki dikenleri çıkartmaya çalışıyorum ,
Çıkaramıyorum...
Okadar derine batmışlar ki acı sözlerinle ,
O kadar sayı olarak artmışlarki anlamadan.
Delik deşik olmuş kalbim
Çıkartmaya çalışırken tarifi imkansız bir şekilde acım artıyor , kanlar damlıyor.
Tekrar tekrar deniyorum olmuyor.
Yaşanmaz ki bu acıyla...
Sonra geçmişteki tecrübelerim geliyor aklıma.
Elimi çekiyorum dikenlerden ,
Sakince bekliyorum...
Daha önce batan dikenleri düşününce ,
Bu dikenlerin lafı bile olmaz.
Kalp öyle bir organ ki !
Zamanla dikenlerin verdiği acı hafifleyecek ve hissetmeyeceğim bile.
Belkide gülüp geçeceğim yine..