Şimdi bu şehre ait tüm aşkları yakmalı
Kapatmalı tüm sokak lambalarını
Yazılası tüm hikayeler yasaklanmalı
Ve göğüs kafesinin altına kaldırılmalı
Gözlerim tenim hatta tüm hücrelerim arınmalı
Bu zehri içmemiş tüm dudaklar artık susmalı.

Ayrılığın son bulacağı güne kadar
Gözlerimin özleyeceği her şeyi resmetmeli
Kız kulesini vapur iskelesini
Çünkü hasret denen zehrin panzehiri
Hafızada kalan bir kaç resimde gizli

Teninin kokusu düşlerime emanet
Acın cam kesiği gibi gittikçe artıyor kanayanlarım
Korkularım un ufak oluyor rüyalarımda seninle
Ücra bir köşede bulurken kendimi
Ruhum bir başkası ve girdapta
Bedenime kalansa daimi acıların izleri.

Barış Kirez