Umudun varsa, gün ugurlar, karanliklar dehlizindeki gecelerini,
bahar umudunun büyüklügünde bir buket birakir yüregine…
Gözlerin umut ettigin kadar uzaklari görür.
Sükûnetin umut ettiklerini haykiriverir derinliklerind
Umudun varsa kavurucu güneslere bas kaldiracak yeterlilikte
koylar bambaska sarmalar hislerini.
Deniz dalgalarini fedakârligin tepelerinden
asirip ayaklarinin altina serer.
Okyanus kusursuz firtinalarini gömer bagrina,
yüregindeki umudunla ancak deli rüzgârlarin
yönünü bambaska bir iklime savurursun.
Yeri ve zamani geldiginde yikip geçen tayfunlarin kolundan tutup,
hoslugu yudumlatan meltemlerin kapisina birakir,
bir tutamda olsa avuçlarinda kalmis umut…

Umudun varsa, ellerin hiç titremeden uzanir,
her seyin alnina müptela semaya,
dizlerin dermansizlik bilmeden kosmanin nesesini yudumlar,
görülmemis baskaliklar bir bir dökülür
beklemekte israr ettigin rihtimin sancaklarina.
Bulutlar çekinmez rahmet yüklerini kucagina bosaltmaya,
çaresizlik bile bir gün ugramaz,
kaybedecegin sandigin zamanlarda gönlünün umut
çiçekleriyle süslenmis kapilarina.
Toprak bile koynuna biraktigini degil,
umut ettigini doldurur avuçlarina,
yorgun düsen yüregini tutup çikarir bitti hükmü
verilmis zamanin bagrindan…
Umut iste öyle bir sey ki, umulmadik bir anda beliriveriyor,
çok uzak sanilan bilakis tamda derinliklerimizde
çirpinan bir yüregin serin ve mutluluk dolu koylarinda…
Umudun varsa, atilan taslari bile hissetmezsin simanda,
kör kuyularin karanliklari bile ürkütmez seni,
nehirlere teslim edersin masumiyetini,
atesler dokunmaz umudu hisseden yüreginin surlarina,
ayriligin dagladigi gözleri, umudun serinligi isiga kavusturur,
yaralarin esir aldigi bedenin umududur, faniligi kemirenlerin takatlerini kesen,
bir çarmihtan koparilip, ötelerin kapisina getiren umudundur.

Umut ki, gidilecek olanin kapisindaki esigin parkelerinde
bekleyen tek solmayan güldür,
zor sanilan yollarin taslarini söküp kenara sürükleyen bir yeldir,
hazan mevsimindeki bahçelerin çitlerini hazan gülleriyle süsleyen,
safaklardan siyah bulutlari silip,
maviligin berrakligini döseyen,
gönülleri kuytu uykularindan alip,
mutlulugun hazziyla süsleyendir.
Iste sen ey her seyi kendine dert edinen yüregim,
bil ki, umudun oldugu müddetçe yalniz kalmazsin,
simdi sil gözyaslarini,
sen su faniligin koylarinda umudun kadar varsin…